Το μεγαλύτερο αριστούργημα / Greatest masterpiece

 Από όλες μου τις δημιουργίες, η πιο θαυμαστή!
Στο σημείο που μαγεύτηκα κι ο ίδιος τόσο,
ώστε να ξεχάσω πως (αυτό*) δεν είναι πραγματικό.
Ποιό;

Το Εγώ.

 Έδωσα σχήμα και χρώμα, συνέθεσα κι έγραψα, τραγούδησα και χόρεψα.
Τίποτα κι ουδέποτε ξεπέρασε το μεγαλύτερο μου αριστούργημα.
Και πως; Αφού ποτέ, τίποτα ούτε καν κοντά έφτασε.

Στο Εγώ.

 Η λεπτομέρεια είναι που κάνει τη διαφορά.
Κι ένιωθα ξεχωριστός σε ένα κολάζ όσων είχα επιλέξει και όχι.
Παύλος, Έλληνας, αριστερόχειρας. Η μάσκα έγινε τατουάζ.

Ως εδώ!

 Λίγο λίγο το* μαδάω κι επιστρέφει στην πηγή.
Η δύναμη των λέξεων, ζηγώνει το τέλος της.
Ένα ταξίδι δίχως την παραμικρή μετακίνηση.

Ευχαριστώ.


* το Εγώ


vlospa kasbe


 Out of all my creations, the most wonderous one!
To the point I myself got charmed so,
that I forgot that (it*) is not real.
Which?

The Me.

 I gave shape and colour, composed and wrote, danced sang.
Nothing and never surpassed my greatest masterpiece.
And how? When never, anything even reached near.

To the Me.

 It is the detail that makes the difference.
And I felt special in a collage of all I had chosen and not.
Pavlos, Greek, left handed. The mask became a tattoo.

That's enough!

Little by little I peel it* and it gets back to the source.
The power of words nears its end.
A journey without the slightest movement.

Thanks.


* the Me


vlospa kasbe

Πως και δε γνωριστήκαμε; / How come we didn't meet? / Miten me emme tutustuneet?

 Χτυπάς την πόρτα μου.
Και ξέρω πως είσαι εσύ.
Μα δε κοιτάω, απλά
Ρωτάω ποιος είναι.
Μα εσύ δεν απαντάς.
Κι εγώ δεν ανοίγω την πόρτα.



 You knock my door.
And I know it is you.
But I don't look, just
I ask who it is.
But you don't answer.
And I don't open the door.



 Koputat oveni.
Ja tiedän että olet sinä.
Mutta en katso, vaan
Kysyn kuka on.
Mutta sinä et vastaa.
Ja minä en avaa.


vlospa kasbe

Το παιδάκι / The kiddo

 Πατημασιές. Ελαφρύ αργό περπάτημα.
Περπατώ και συλλογίζομαι.
Κάθομαι και διαλογίζομαι

Απομακρύνομαι.

Κι όσο απομακρύνομαι, δακρύζω.
Κι όσο πιο πολύ δακρύζω, συνειδητοποιώ.

Κι όσο συνειδητοποιώ, βλέπω.
Κι όσο πιο πολύ βλέπω, μου είμαι ξεκάθαρος.

Σαν να με βλέπω σε καθρέφτη.
Ωστόσο, βλέπω ποιός και τι δεν είμαι.

Και βλέπω ξεκάθαρα.
Τόσο, που πάλι δακρύζω,

Σαμποτάρω την όραση μου,
ακόμα κι αν δε μ'αντιλαμβάνομαι μ'αυτή.

Έχω επίγνωση, έχει κι αυτός.
Γι'αυτό και τόσο κλάμα.
Ένα ανώριμο παιδάκι.

Τι συγχρονισμός! Ή μήπως...
Άλλο ένα τυχαίο κομμάτι παζλ έπεσε στη θέση του.


vlospa kasbe


 Footsteps. Light slow walking.
I walk and I reflect.
I sit and meditate.

I move away

And as I move away I cry.
And the more I cry, I realize.

And as I realize, I see.
And the more I see, I am clear to me.

Like seeing me in a mirror.
However, I see who and what I am not.

And I see clearly.
So much, that I cry again.

I sabotage my vision,
even if I don't perceive me through it.

I am aware, so is he.
That's why so much crying.
An immature kiddo.

What a synchronization! Or maybe...
Another random puzzle piece fell in its place.


vlospa kasbe

Ο λωτός και το κρεμμύδι / The lotus and the onion

Eίδα ένα δέντρο.
Πλησίασα, κάναμε την ανταλλαγή.
Εισπνοή, για εκπνοή.

Πριν φύγει μου'δωσε μιά συμβουλή.
Να αντιληφθώ τις ψεύτικες ρίζες μου,
μα και την αιώνια αναπνοή.

Και κάθομαι κάτω.
Μα όχι σα λωτός.
Σαν ευάλωτο κρεμμύδι.

Και σβήνω μάτια και αυτιά.
Για κάθε στρώμα και ένα δάκρυ.
Η αλήθεια είναι πικρή.

Τότε γιατί δακρύζω από χαρά;
Ξέχασα πάλι ν'αναπνεύσω.
Κι η γαλήνη ξεχείλισε.

Ένα ακόμα τυχαίο κομμάτι παζλ έπεσε εκεί που έπρεπε.


Παύλος - vlospa kasbe


I saw a tree.
Went closer, made the exchange.
Inhale, for exhale.

Before leaving, it gave me an advice.
To realize my fake roots,
but also the eternal breath.

So I sit down.
But not like a lotus.
Like a vulnerable onion.

And I shut eyes and ears.
For each layer and one tear.
The truth is bitter.

Then why am I crying from happiness?
I forgot again to breathe.
And serenity overflowed.

One more random puzzle piece fell where it should.


Pavlos - vlospa kasbe

The one that moves the sun and the stars.
That one.

What is the sun without a sky?
How does one feel the warmth,
if the warmth can't reach to begin with?

What are the stars without a sky?
How does one wish upon a falling star,
if the falling star can't be even seen?

The one that paints the sky with clouds.
You.

What are the clouds without a sky?
How does one dance in the rainstorm,
if the rainstorm can't be found?

Thank you.


Pavlos vlospa kasbe