Ποιότητα Ζωής

 "Άσχημο, μέτριο κι όμορφο", ή/ επίσης και, "κακό, μέτριο και καλό". Για καθετί υπάρχουν 3 κατηγορίες, ή έστω έτσι έχουμε αφήσει τα μάτια μας να βλέπουν και το μυαλό μας να θεωρεί. Και δε βλέπουμε μα ούτε σκεφτόμαστε σφαιρικά.

 Κι όπως κάθε νοήμων πλάσμα, λέμε τώρα,  πιστεύουμε και θέλουμε μόνο "τα καλά", "τα όμορφα", ό,τι δε μας χαλάει. Απορρίπτουμε κάθε "κακό", ή "άσχημο" όπως έχουμε χαρακτηρίσει. Ξεχνάμε πως κι αυτά μέρος της ζωής μας είναι. Δε θυμόμαστε πως αυτός ο τρόπος ζωής μας που επιλέξαμε μας αποφέρει όμως όλο και πιο πολλά "κακά" και "άσχημα". Θεωρούμε πως δε τα αξίζουμε κι αξίζουμε μόνο ό,τι δε μας χαλάει.

 Κάθε δράση έχει και μία αντίδραση, είτε η δράση είναι σκέψη, πράξη ή αδράνεια. Κι ο τρόπος ζωής μας, στην πλειοψηφία μας και στην πλειοψηφία των σκέψεων/ επιλογών μας, των δράσεων μας και της αδράνειας μας έχει ένα αποτέλεσμα. Την όλο και πιό πολύ μείωση της ποιότητας της ζωής μας, ενώ σαν αξιολύπητα αδαείς επιδιώκουμε μοναχά το αντίθετο.

 Θέλουμε για εμάς ό,τι δεν είναι εφικτό για όλους. Λες και εμείς δεν ανήκουμε στο σύνολο, όλοι. Θεωρούμε τους εαυτούς μας κάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό, πολύ παραπάνω μοναδικό απ'όσο πραγματικά είμαστε. Θέλουμε απογόνους, κάνουμε παιδιά λες και δε μπορούμε να υιοθετήσουμε ένα από τα τόσα παιδιά που ζουν σε ορφανοτροφεία. Θέλουμε έναν τετράποδο φίλο και κοιτάμε τις ράτσες σαν βιτρίνες, αντί να υιοθετήσουμε ένα αδέσποτο από τα δεκάδες χιλιάδες που βρίσκονται στα καταφύγια. Αν βρεθούμε μάρτυρες μίας΄"άσχημης/κακής" κατάστασης ενός άλλου ανθρώπου που δε γνωρίζουμε, μίας κατάστασης που δε θα θέλαμε να βιώσουμε οι ίδιοι, κάνουμε τα στραβά μάτια με τη σκέψη "Αφού δε τον γνωρίζω" και συνεχίζουμε τις ζωές μας σα να μη συνέβη ποτέ, σα να μην επηρέασε ούτε στο ελάχιστο τη σκέψη μας, λες και δε γέννησε προβληματισμούς ή συναισθήματα που θέλουμε να εκτονώσουμε.

 3 παραδείγματα πολύ απλά και οδυνηρά, για τον συνειδησιακό πόλεμο που κάνει ο καθένας με τον εαυτό του. Οι αμυντικοί μηχανισμοί μας όμως συνήθως κερδίζουν τη μάχη. Κι η βλακεία μας περνά στην επίθεση, ή δράση/ αδράνεια. Το μεγάλο μας "ΕΓΩ" μας κρύβει την ωμή και σάπια πραγματικότητα που έχουμε χτίσει, αυτή που βάζουμε και τους επόμενους να ζήσουν να μεγαλώσουν και να θεωρήσουν δεδομένη.

 "ΕΓΩ ΔΕΝ το τρώω αυτό, δεν πηγαίνω εκεί, δεν τη θέλω αυτή/όν για γυναίκα/ άντρα μου, δε το φοράω αυτό, δεν το κάνω αυτό, δεν λέω εκείνο" κι άλλα πολλά, με τα οποία πολλά, όλοι κι όλο θεωρούμε πως "ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ πάντοτε κάτι καλύτερο".

Παύλος - vlospa kasbe