Στον κόσμο μου - ο κόσμος σου( /σας /μας ) είναι αηδία

 Δεν έχει εισαγωγή. 2η φωνή, ακούραστη χολή, αναλαμβάνει απ'την αρχή.
Κατανοητός ή αρεστός, χμφ!, δεν είναι θέμα στην ιστορία αυτή.
Στο θέμα λοιπόν.

Οι κόσμοι, στον κόσμο μας. (ή πάνω-κάτω πως φαίνεται να λειτουργούμε)

Ο κόσμος μας : Ο κόσμος μας στον ξύπνιο.
Ο κόσμος μου : Ο κόσμος μου στον κοιμισμένο ξύπνιο κόσμο μας ή στον ύπνο μου
Ο κόσμος σου : Λογικά κάτι παρόμοιο που αρνούμαι ή αδυνατώ να αποδεχτώ
Ο κόσμος σας : Διοξείδιο του άνθρακα, αν υπάρχει ο κόσμος σας.

Είτε απογοητευμένος απ'τον πραγματικό κόσμο, είτε απλά φαντασιόπληκτος, εδώ το αίτιο είναι αδιάφορο, μπορεί ένας να αποξενωθεί απ'τον πραγματικό κόσμο. Πόσους έχουμε ακούσει να λένε άλλους πως "είναι στον κόσμο τους"? Αν δε το'χουμε πει κι οι ίδιοι φυσικά. Άρα, αν αποξενωθείς από καθετί πραγματικό, δε κάνεις οικείο καθετί φανταστικό?

 "Είμαι στον κόσμο μου γιατί δε μου αρέσει ο δικός σας". "Δημιούργησα ένα κόσμο δικό μου κι έτσι περνάω μιά χαρά." Τα παραπάνω έχω ακούσει και διαβάσει, αρχικά τα θεώρησα ρομαντικά, μοναδικά. Η παραπάνω παράγραφος ωστόσο δε μου το επιτρέπει πιά. Οπότε :

 Κρύο, πνίγομαι, παγώνω, σε αυτόν τον κόσμο σου που δεν έχει οξυγόνο.
Πως να μείνω, δεν αντέχω πάω να φύγω, πάω σε μένα, αφήστε με μόνο.
Ζεστασιά, ήλιος, άνοιξη, γαλήνη μακριά από κάθε πόνο και ευθήνη.
Αποκομένος απ'τα κοινά κι όποιον δεσμό μας είχε απομείνει.
Θέλωντας να επιβιώσω κι απόλαυση ή χαρά καθόλου να μη στερηθώ,
απέφυγα έναν πόνο, που παρότι δε γούσταρα, μου θύμιζε πως έντονα ζω.
Τώρα θα ρίξω τα μούτρα μου, θα σε κρατήσω μοναξιά μου.
Σίγα μη σε κάποιον απολογηθώ ή το λάθος μου παραδεχτώ,
τόση είναι και μέχρι εκεί φτάνει "η μαγκιά μου".
Αυτό το δρόμο χάραξα κι ως το τέλος τον ακολουθώ.

 Μπα. Το παραπάνω δε με εκφράζει. Μα κάπως έτσι το βλέπω να εκφράζεται μεταξύ μας. Μεταξύ ανθρώπων, συνανθρώπων. Στον κόσμο μου κι εγώ μάλλον, ε? Πριν απαντήσεις βεβαιώσου σε ποιόν κόσμο πατάς. Σου, μου, μας, σας.

Παύλος - vlospa kasbe