Απαίτηση.

 Καλησπέρα. Για την κατάθεση του βιογραφικού σας φακέλου απαιτείται το χρηματικό ποσό των 10 ευρώ. Όσο κουφό φαίνεται, διαβάζεται από έναν σήμερα που δεν υπάρχουν λεφτά, γενικά, (ή μάλλον τώρα το καταλάβαμε όλοι εις το πετσάκι μας το σκληρό) κι όσο κουφό πάλι φαντάζει σε κάποιον του χθες και του πιό μακρινού παρελθόντος που υπήρχαν λεφτά, πιο λίγα, μα σε πιό πολλούς, άλλο τόσο κουφό θα φαντάζει στον άνθρωπο του αύριο του μακρινου μέλλοντος. Που θα απορεί γιατί ο Θεός δε μας μετέφερε σε μία επίπεδη γη, μία καρτέλα ΜΟΝΟΠΟΛΗ να βγάλουμε το επιχειρηματικό μας άχτι μερικοί-μερικοί. Εσύ, εσύ κι εσύ δηλαδή! Ξέρετε ποιοί είστε και σίγουρα ΔΕΝ το διαβάζετε, για να είστε όποιοι είστε και κατά τον τρόπο που είστε. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την απαίτηση? Καμία. Και γιατί θα έπρεπε να έχουν? Ποιός έχει αυτή την απαίτηση?

 Εύλογη απαίτηση. Μέ φέρατε σε ένα κόσμο όπου θα με φιλοξενεί στο σώμα της μία γυναίκα. Μία πολύ ξεχωριστή γυναίκα. Η μαμά μου. Ύστερα θα συνεχίσει να ενδιαφέρεται γιά εμένα, την υγεία μο και την ανάπτυξη μου, να με φροντίζει καθημερινά μέχρι να μπορώ να συνεχίσω μόνος ή έστω με όχι τόση βοήθεια. Συνήθως ακόμα και φτάνοντας αυτό το σημείο οι γονείς συνεχίζουν να σπρώχνουν τα παιδιά, παρότι οφείλουν να σταματήσουν. Μέχρι εδώ δε μπορούσα να έχω φτάσει μόνος. Ακόμα και με συντροφιά που έφτασα πήρε καιρό. Μέσα σε αυτό το διάστημα προσαρμόστηκα σε νέες καταστάσεις και δημιούργησα τα πρώτα μου πιστεύω, γνώμες, θεώρησα τα πρώτα μου δεδομένα. Συνηθίζοντας λοιπόν σε αυτά και περνώντας ο καιρός οφείλει κανείς να αναπροσαμοστεί στα επόμενα. Αν έχει  απαίτηση απ'τον εαυτό του. Τι απαίτηση? Καλά εμένα ρωτάς?

 Παράλογη απαίτηση. Από κάθε αγώνα για κατάκτηση σε αυτή τη ζωή παραίτηση. Απαιτώ γιατί είμαι απόλυτος. Πως έτσι είναι, έτσι θα έπρεπε να είναι και μέχρι να γίνει έτσι θα κάνω ό,τι μπορώ. Όλα να πάνε όπως τα θέλω, όλα να'ναι όπως νομίζω πως τα ξέρω. Ένα άγαλμα προς θέα κοινή. Πέτρινη θέληση, ναι πέτρινη, μπορεί να σπάσει ακόμα κι από μία σταγόνα νερό. Μα ένα άγαλμα το νοιάζει μόνο η πόζα η θέα κι η θεοποίηση του τι εκρποσωπεί. Να κάνεις τον εαυτό σου ένα ακούνητο προς οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση άγαλμα και να αγορεύεις γιά το πόσο οι άλλοι θα έπρεπε να κάνουν αυτό που κάνεις με τον θαυμάσιο τρόπο που έχεις δείξει, ήδη. Εκπροσωπείς, τον εαυτό σου. Κοίτα μέσα σου, στο κενό σου. Και απ'τους άλλους δανείσου δώσε και συμπλήρωσε. Το τίμημα πλήρωσε, γκρέμισε το βράχο και χτίσε μαζί με άλλους, όχι μόνος. Παράλογη απαίτηση?

 Απαιτήσεις υπάρχουν πολλές. Αυτές που θέτουμε στον εαυτό μας όμως? Υπάρχουν για αρχή, εύλογες, παράλογες? Γιατί, ποιός μου τις φύτεψε, ποιός με άφησε να πιστέψω πως είναι καλό, πως απαιτείται, να καλλιεργήσω κι εγώ τις δικές μου, απ'τους άλλους?

  Όταν με απογοητεύει η αλήθεια, δε μπορώ να'χω απαίτηση απ'αυτή. Με απογοητεύει 'Αυτό' που'χω την απαίτηση να'ναι αλήθεια... Και 'Αυτό' που διαφέρει για τον καθέναν μας, είναι πάλι 'Αυτό' που μας διαφοροποιεί έναν προς έναν. Η απαίτηση αν υπάρχει, ποιά είναι και τι ορίζει κανείς ως αλήθεια ώστε να'χει απαίτηση για αυτό. Απαίτηση απ'αυτό.

Απαιτείται υπογραφή?
Παύλος - vlospa kasbe