(χορωδία κι ένα κόκκινο μακρί χαλί για υποδοχή) "Χαίρετε! Ώ! Εσείς!" Εσείς οι γνωστοί, οι πολλοί, οι άλλοι, ο κόσμος ρε παιδάκι μου τελοσπάντων. Αυτοί...
Λοιπόν κοκοράκια που καλοπροαίρετα θυσιάζετε σημαντικότατες ώρες του ύπνου σας για να μας ξυπνήσετε, να μας δείξετε το σωστό, το καλό, "αυτό που πρέπει" αυτό που καλώς-κακώς εμείς, δυστυχώς, σε σχέση με εσάς (Ώ! Εσείς!- ξαναλέω εγώ..-) εμείς ΔΕΝ το ξέρουμε, δε το βλέπουμε, δε το καταλαβαίνουμε. Συγνώμη. Συγνώμη ελίτ του σημερινού τρόπου σκέψης, αντίληψης, δράσης/ αντίδρασης. Συγνώμη που δεν είμαι ΚΑΙ εγώ σαν εσένα/ εσάς. Τόσο χάλια μόνο εσείς.
Μία απλή ερώτηση. Θα ακολουθήσουν κι άλλες. Σαν αναπάντητες κλήσεις στο κινητό σου. Το δικό μου μόλις το'χασα. Όπως το βρήκα λοιπόν, βρες τα ερωτήματα μου. Κατασπαράξου, ξεκινάω.
1) Ελίτ, ζεις κι έχεις οργανωθεί, γιατί ο κόσμος συνεχίζει να'ναι όπως είναι?
2) Ελίτ, τα "πρέπει" ποιός τα ορίζει?
3) Ελίτ, τα "πρέπει" που περήφανα έχεις πραγματοποιήσει που τα δείχνεις?
4) Ελίτ. Ποιός σε βάφτισε έτσι?
5) Ελίτ, αφού είσαι η ελίτ γιατί πολεμάς κάτι παλιό με παλιά μέσα?
έξι) Ελίτ, νιώθεις, πονάς, ζεις?
Ή επιβιώνεις καθημερινά με ένα μούδιασμα όποτε πας να σκεφτείς μπας και "μπάς και κάναμε λάθος ρε παιδιά, μήπως η λύση μας είναι λάθος". Σσσσς. Αναισθητικό. Επιβεβαιώσου από κάθε τι που σε κάνει να θυμάσαι πως έχεις βάλει τον εαυτό σου να συγκαταλέγεται στους αυτοαποκαλούμενους -από μένα- (ναι ρε! εμένα μου μιλάνε οι πράξεις τους!) ελίτ του σημερινού τρόπου σκέψης, στέψης, μέθης κλπ.
Αριγατό. (Ευχαριστώ). Δε μιλάμε την ίδια γλώσσα, μας είναι γνωστό. Μα αν είναι να γίνω σαν εσένα κι εγώ... Τότε άστο, συγνώμη κι ευχαριστώ, μα αφήστε να χαθώ. Δε θέλω να σωθώ. Δε θέλω το καλό, δε θέλω το σωστό.
Δε κάνει τίποτα.
Παύλος - vlospa kasbe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου