Δεσμά - Άδεσμα - Παράδεσμα - eδεσμα κι έδεσμα

 Ζωή. Διάλεξε τρόπο. Ζωής. Κι ακολούθησε τον. Βάλε τα δεσμά σου. Σπάστα. Βάλε άλλα, ξανα σπάστα, βάλε κι άλλα, μη σπας τίποτα, σπάστα όλα. Όλα? Χμμ...

  Στηρίζομαι σε όποιον με στηρίζει κι υποστηρίζει. Γονείς της καταπίεσης και των δικών τους ανεκπλήρωτων πόθων. Φίλοι/ες του κέρδους οποιουδήποτε τρόπου. Σύντροφοι της δίψας για κάθε γεύση που θα δροσίσει για λίγο το λαρύγγι που ουρλιάζει σιωπηλά καθημερινά.

 Δε στηρίζομαι πουθενά. Ίσως ούτε σε εμένα, περπατάω και παραπατάω μα δε τα παρατάω.. Δεν είμαι δεμένος πουθενά και με κανέναν. Ίσως ούτε με εμένα, άρα και πάλι δεμένος. Με το τίποτα.

 Στηρίζομαι σε αντικείμενα μόνο. Είναι άψυχα, δεν έχουν κάποιο προσωπικό όφελος από εμένα! Με εξυπηρετούν, εγώ διαλέγω εκείνα κι όχι αυτά εμένα. Ο ορισμός των αόρατων δεσμών που έθεσα και μου έδεσα ο ίδιος.

 Μόνο ιδέες! (Κι όταν δε τις κατανοώ, σύμβολα, μόοονο σύμβολα!) Άυλες. Αυτούσιες. Λογικές και παράλογες. Με βάση και χωρίς. Με μία εξήγηση ίσως και σαφή, με άπειρες κι ασάφειες. Διάφοροι κύρηκες, διάφοροι ναοί. Ένας θεός που μίλησε για μένα, για άλλους σαν κι εμένα πολύ πριν από εμένα! Αόρατα δεσμά.

 έδεσμα. Ένα μιξ όλων μαζί ή και λίγων απ'όλα. Το κρεμμύδι ΔΕΝ θα έπρεπε να σε ενοχλεί όταν ήδη μυρίζει ο πισινός σου, όταν τα βρακιά σου είναι πιο λερωμένα απ'τη φωλιά σου. Λίγο το ένα, λίγο το άλλο, πότε το έτσι και πότε το αλλιώς. Πάντοτε σταθερό? Η σιγουριά. Αυτή η ατσαλένια αυτοπεποίθηση κι εντύπωση για τον αλάνθαστο τρόπο σκέψης και πράξης. Αμφιβολία? Καμία. Δε χωράει. ΜΟΝΟ ΕΓΩ! Περιθώριο βελτίωσης? Ίσο με το ενδεχόμενο εξαθλίωσης. Περηφάνεια παράνοια και μιά λέσχη στην αφάνεια της αφρόκρεμας του βούρκου.

 Μη στηριχτείς πάνω μου! Στηρίξου σε αυτό που μόλις έγραψα. ΜΗΝ στηριχτείς πάνω μου. Δε θέλω απαιτήσεις, καταβάθος και καταλάθος πάθος, ίσως ούτε εσύ να θες. Αν το αξίζεις και μπορώ θα σε στηρίξω και χωρίς να το επιδιώκω! Χωρίς να το δεις. Χωρίς να το ζητήσεις.

Παύλος - vlospa