Μάθε μαντικές εξισώσεις - Μπαμπούσκες μου!

 Κύρος, βάρος, αριθμοί, βαθμοί, γράμματα, καιρός, σημασία, βαρύτητα.
Πολλοί κόσμοι μα μονάχα μονοκατοικικημένοι. Πολλά συναντιούνται, είναι μεγάλος τούτος ο ουρανός κοιτώντας πάνω θα δεις, βλέμματα που ψάχνουν για ματιές, σημασία κι ενασχόληση, επιβεβαίωση και διαφυγή.

 "Εγώ είμαι ο τάδε! Ξέρω τον έτσι. Έχω αυτό. Έχω κάνει το άλλο. Έχω πάει εδώ. Έχω έρθει απο εκεί. Έχω ζήσει αυτό, κάποτε έχω πεθάνει και σίγουρα κανένας δε με φτάνει. ΚΑΝΕΝΑΣ."

 Κανένας, γιατί? ξέφυγες, μετακινήθηκες απ'το σημείο σου? Είσαι εδώ. Είμαστε όλοι εδώ. Δεν είσαι μόνο εσύ έτσι, με κλειστά μάτια κι ανοιχτό στόμα με το σάλιο να τρέχει. Δε σε βλέπω μόνο εγώ. Αλλά εσύ δε βλέπεις, κοτάζεις άλλα πράγματα στον ουρανό να λάμπουν, χάθηκαν τ'αστέρια σου, μόνο αριθμοί, βάρος, κύρος...

 "Πόσο ζυγίζει ο λόγος σου? Από που κατάγεσαι? Ποιός είναι ο βαθμός σου? Έισαι? έχεις? Σκάσε! Λέγε! Γνώριζε τη θέση σου, κατώτερε! Ξέρεις τι δρόμο περπάτησα για να φτάσω εγώ εδώ?"

 Μόνο όσα κοιτάς εσύ. Μόνο τα μάτια σου, μόνο για τα μάτια σου. Κι άμα κάποιος, όχι, ούτε καν κάποιος, ακόμα κι αυτό που κοιτάζει κάποιος αν, μπει μπροστά από αυτό που κοιτάζεις... Θάνατος εξοστρακισμός στην πυρά και διαγράψτε το ότι έζησε. Ακόμα κι αν έπρεπε να δεις για λίγο αλλού για να μη χτυπήσεις πουθενά, γιατί πουθενά δε πήγες και πουθενά δε βλέπεις...

 "Ω!Μα κοίτα τι φοράει. Χριστέ μου πως βρωμάει.. Συγνώμη, αχ καλέ που θέλω και συγχώρεση απ'τα μούτρα σου τα κακάσχημα, μπορείς να πας κάπου πιό δίπλά να'σαι σιχαμένος γιατί μου χαλάς την αισθητική? Αυτό που βλέπεις δεν χτίζεται σε μιά μέρα."

  Αν δεν είμαι του είδους σου ενοχλώ. Ναι, συγνώμη είδος, ΚΑΙ εσύ το διάλεξες μαζί με άλλους. Φέϊς κοντρόλ. "Είναι χτυπημένο το πακέτο μήπως? Να το αλλάξουμε αν ναι." Φόρα όσα ρούχα θες η γύμνια σου δε κρύβεται, δε σε φαντάζομαι (!), σε βλέπω μπαμπούσκα (!!). Βλέπω πίσω απ'τις περούκες τις επεμβάσεις και τις μπογιές. Μιά απρόσωπη μπαμπούσκα, δεν έχει άλλες μέσα, έξω είναι. Μέσα είναι κούφια, διψασμένη για... άντε βρες το τώρα για την καθεμιά..

Μπαμπούσκες μου συγνώμη μα το ξέρετε κι εσείς. Σας θυμίζω την αλήθεια και είμαι αναιδής. Μα μου τη θυμίζετε κι εσείς όταν το μυαλό μου κάνει στην μπάντα γούστο κι εκτίμηση για ηθική, όταν αναβλύζει ό,τι απωθώ κάθε ένστικτο μου που μαζί του διαφωνώ.

 "Άνθρωπος των πανεπιστημίων, επιστήμων της γραφής. Πες μου σχολείο, δάσκαλο, βαθμό και θα σου πω τι θα μου πεις. Δες έχεις εκείνο, δεν έχεις αυτό? Πήγαινε εδώ, πήγαινε εκεί και βρες αυτόν και βρες αυτήν και πες πως είσαι απο μένα. Μαρτύρια για το μελλόντικο τίποτα σου, απο μένα κερασμένα."

 Ζεις ακούς διαβάζεις κάθε αλλουνού βίωμα κι εμπειρία. Τόσο μεγάλη του φόβου είσαι ιδιοφυία. Παχαίνεις, αφού ταϊζεις τον εαυτό σου ίσως υπερπλούσια. Πεθαίνεις, αφού όλα αυτά σου είναι ανούσια. Ωραίές λέξεις παραδείγματα κι επιλεκτικά καλή μνήμη,θαυμαστές που ήρθαν φύγανε και τώρα τι σου'χει μείνει?

 Ο ουρανός είναι τεράστιος δεν έχει παντοτε αστέρια. Κι όταν δεν έχει μη θλίβεσαι. Μα αναρωτήσου. Κοιτάς σωστά, πρέπει να κοιτάς? Κοιτάζοντας κρύβω τη θέα κάποιου άλλου? Όσο υπάρχουν αστέρια στον ουρανό θα τα κοιτάμε. Μαζί με συνανθρώπους μας, που τους εκτιμαμε.

Παύλος - vlospa