Ναι, αλλά, τι είμαι? Δηλαδή τι είσαι. Για να εξακριβώσουμε γιατί βλέπεις ό,τι βλέπεις όταν με αντικρίζεις. Ναι, έτσι είναι. Αν δε με ξέρεις ή δε θελήσεις να με μάθεις θα αποκτήσω το πρόσωπο που θέλεις να μου βάλεις. Το πρόσωπο που βλέπεις όποτε με αντικρίζεις. Το πρόσωπο που έχεις συνδέσει με εμένα για τον άγνωστο Χ-Ψ ή γνωστό Ω λόγο μες στο χρόνο.
Εκεί που περπατάς με βλέπεις έναν άνθρωπο εκτός εαυτού να φωνάζει σε έναν άλλο. Εγώ είμαι ο πρώτος, έχω δεν έχω άδικο να φερθώ έτσι, εσύ επιλέγεις έναν. Ένας είναι ο κακός. Ο αυστηρός πατέρας, συγγενής, δάσκαλος/α, (συμ)μαθητής νταής. Όλοι αυτοί οι ρόλοι είναι στο χέρι σου και τους δίνεις. Κρατώντας κι έναν για τον εαυτό σου. Του δικαστή. Του πλάστη. Εκείνου που θα φτιάξει τη μάσκα που θα'ναι ευδιάκριτο ύστερα σε όλους το ποιόν του καθενός.
Είμαι, όπως ο καθένας που αντικρίζεις, κάτι, ή και όλα αυτά, που αγαπάς, φοβάσαι, ενδιαφέρεσαι, θες να γνωρίσεις ή να ξορκίσεις κι αυτός που θες να δείξεις πιστά την απιστία σου. Ό,τι σε έχει σημαδέψει στο παρελθόν αποφεύγεις να σε στοχεύει και στο παρόν. Το όπλο κι η πληγή διαφέρουν. Η επιλογή τακτικής όχι. Δύσκολα εμπιστεύεσαι ότι φοβάσαι ή κάτι που σε έχει πληγώσει. Σίγουρα μία απ'τις 2, αν είσαι και τυχερούλης για 2!!
Άρα τι είσαι τελικά? Είσαι όσα φοβάσαι και καλύπτεις με τις δίκες σου, την αθώωση την ενοχοποιήση, τη δίκαια δίκη? Θέλεις όμως.. Ή δε μπορείς, αλήθεια? Βοήθα τον εαυτό σου να βοηθηθώ κι εγώ απ'αυτό! Σε αυτό.
Και τι είμαστε είπαμε? Ό,τι τρώμε που λέει ένας? Ό,τι θέλουμε που λένε πολλοί? Είμαστε ό,τι κρατάμε ζωντανό μέσα μας και ότι μοιράζουμε και μοιραζόμεστε στους και με τους άλλους. Κρατάς ζωντανό το φόβο, το μίσος, τις μάσκες και τα προσωπεία? Άσε μας εμάς και πάρτον εαυτό σου σοβαρά προτού εμάς στα αστεία!
Παύλος. Άνθρωπος. vlospa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου