Μόνος μου - Η δίκη

 Μοναξιά! Τι παράξενο συναίσθημα, τι αμήχανη κατάσταση. Κι όμως, τόσο φυσιολογική να βιωθεί στην πορεία της ζωής μας. Μπορεί κανείς να πει πως με τη μοναξιά εκτιμάς την αξία της συντροφιάς των συνανθρώπων γύρω σου. Δεν είναι απαραίτητο όμως γιατί μπορεί να μη σε δέχονται κι όσο είσαι γύρω τους να νιώθεις, πάλι, μονάχος. Θέλω να το έχω σαν σπάνιο φαινόμενο στο νού μου.

 Συντροφιά! Τι όμορφο συναίσθημα και με πόσες πτυχές, μία κατάσταση που μπορεί να αμφισβητήσει τον χρόνο τον ίδιο και το πέρασμα του. Μα σε μεγάλο, υπερβολικό βαθμό καταντά κανείς ένα ξέρασμα του. Του χρόνου. Του χρόνου συντροφιάς για την ακρίβεια. Ή αλλιώς για την απουσία χρόνου μοναξιάς.

Μόνος μου

 Από μικρός θυμάμαι να αποφεύγω τις στιγμές που'μαι μόνος. Γιατί ανακάλυπτα ακόμα κι όσο ήμουν με ανθρώπους έκανα ανακαλύψεις. Ανακαλύψεις ενός παιδιού, κάθε παιδί τις δικαιούται! Όσο ήμουν με συντροφιά, γονιών φίλων, ένιωθα χαρά, κάτι έκανα κάτι με απασχολούσε. Δεν ασχολιόμουν μονάχα με εμένα, αλληλεπιδρούσα, ζούσα!

 Όχι πως μόνος πέθαινα.. Απλά προτιμούσα όπως ο καθένας, τη συντροφιά. Μόνος θυμάμαι να έχω μείνει έστω και για λίγο περιμένοντας έναν γιατρό. Έναν άγνωστο σε έναν άγνωστο χώρο για έναν άγνωστο χρόνο και λόγο (για μένα). Το σώμα είναι μιά γη, ένα μέρος προς εξερεύνηση του ίδιου του εαυτού, άλλοι πατήσανε ή φτύσανε προχωρήσανε, άλλοι καλλιεργήσανε. Οφείλω να μείνω μόνος ΚΑΙ για αυτούς λοιπόν.

 Παν μέτρον άριστον ή κάπως έτσι.. όλα με μέτρο και μεζούρα μη ξεφύγει η μαστούρα.

Η δίκη

 Μένοντας μόνος δεν εννοώ να κάθεσαι σπίτι και να ακούς μουσική, να διαβάζεις κάτι, να βλέπεις μιά σειρά. Μόνος θεωρώ να κάθεσαι να'σαι όρθιος και ξάπλα και να σκέφτεσαι, να προβληματίζεσαι να αναθεωρείς. Τον εαυτό σου να ψάχνεις να μαθαίνεις να αμφισβητείς. Ψάξε μέσα σου και βρες σ'αυτή τη γη καρπούς που δεν έχεις ακόμα φανταστεί. Αυτοεκτίμηση μέσω αυτογνωσίας μέσω αυτοκριτικής. Αλλιώς άμυνες και αυταπάτες..

 Μιά άγονη ερημιά... Καταχνιά! Πως να θες μείνεις μόνος, πως να αντέξεις να μείνεις με τον εαυτό σου? Δεν είναι δέντρο, δε δίνει τίποτα μόνο ρουφάει και που και που μαδάει.. Κάποτε είχε καθρέφτη τώρα μόνο πρότυπα υλικά. Αδιαφορία για τα εσωτερικά. Δικαστής μονάχα για άλλους με ενόρκους παπαγάλους, "ανθρώπους μεγάλους".

  Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις. Πρωτά στον εαυτό σου! Αν δε σπείρεις ανθρωπιά μέσα σου πως δε θα γίνεις σκιάχτρο?

Παύλος - vlospa