Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

Βιάζομαι? Ο χρόνος θα δείξει..

Βιάζομαι


 Ζωή. Γνώση, αναζήτηση, ορισμοί, σιγουριά, αισιοδοξία για το αλάνθαστο. Βιώνοντας όσα μεσολαβούν σε αυτό το ταξίδι για το άγνωστο. Τα ερωτήματα και τα προβλήματα, τις εξισώσεις (μαντικές* και μη) που παρουσιάζονται. Απαντήσεις..

 Πολλά να εξερευνήσεις, πολλά να απαντήσεις. Οι επιλογές κι οι προτεραιότητες αρκετές το ίδιο κι οι λύσεις. Όλο και εμφανίζονται όλο και αλλάζουν. Ζητήματα ατομικά, ομαδικά.

Περπατάω γρήγορα, μαθαίνω αργά


 Μιλώντας (με εμένα) για εμένα σκέφτηκα την παραπάνω πρόταση. Η πρώτη εντύπωση που μου δώθηκε ήταν πως είναι σωστή, πως με αντιπροσωπεύει. Ακόμα αυτή έχω. Κοιτάζω πίσω και αναπολώ το τρέξιμο μου να βρω, να ανακαλύψω, να δοκιμάσω και διακρίνω πόσο εύκολα ξεπερνούσα καταστάσεις! Χωρίς να το αντιλαμβάνομαι, χωρίς να το κάνω συνειδητά απαραίτητα. Αισθάνθηκα κουτός, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει πως τώρα αισθάνομαι έξυπνος. Σαν ένας μόνιμα υπνωτισμένος χαμαιλέων. Δε γνωρίζει, ίσως αναγνωρίζει ενστικτωδώς προχωρά και προσαρμόζεται.

 Πάνω σε αυτή μου τη σκέψη θυμήθηκα και την άκρως αντίθετη κατάσταση. Πλέον παρατηρώ τα σημεία που μπορώ να πω τη χαρακτηρίζουν. Γνώση, επίγνωση, μία κενή αισιοδοξία. Φόβος, ανησυχία αμηχανία. Η θεωρία απ'την πράξη είναι ξεχωριστό κομμάτι. Πλανήτης ολόκληρος ίσως, και σε απόσταση. (κι η ανάγκη εξακρίβωσης της θεωρίας μέσω της πράξης, άλλος γαλαξίας) Σαν ένα παιδί πρώτη μέρα στο πρώτο του σχολείο που μονάχα μία εντύπωση του έμεινε, πως δεν ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με εκείνο.

Ο χρόνος θα δείξει


 Καλώς κακώς είτε βιαζόμαστε είτε όχι, γνωρίζοντας το και μη, πολλά αν όχι όλα στο τέλος θα απαντηθούν. Όταν και μόνο όταν δε θα θεωρούμε το παρόν ένα προπομπό του μέλλοντος, όταν το τώρα θα περιέχει ενδιαφέρον μόνο για το πριν (για ότι ακολούθησε), όχι για το μετά(για ότι -τίποτα!- ακολουθήσει).. Εκεί που πλέον τίποτα από ΌΛΑ όσα είχαν σημασία τόσο καιρό δεν έχει πιά. Εκείνη τη μία στιγμή που ίσως μπορέσει κανείς να δει όσα δεν είδε στη ζωή του, να τα δει με άλλο μάτι, να ξαναζήσει και να ξανακάνει τα ίδια, λάθη και σωστά, να πάρει την τελευταία την τελική απάντηση. Τι είναι Ζωή. Τι ήταν, πως ήταν, τι άξιζε. Είναι αναπόφεκτο όσο και τα ερωτήματα που παρουσιάζονται. Όλα κάποια στιγμή τελειώνουν. Ερωτήσεις, απαντήσεις, ερωτούντες κι απαντητές.

Παύλος - vlospa

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου