Εύκολο / Δύσκολο

Είναι εύκολο να κάνεις τον δύσκολο. Είναι δύσκολο να είσαι εύκολος.

 Το μίσος φέρνει μίσος. Σαν αλυσίδα. Βία, αδικία κι η μηχανή παίρνει μπρος. Βασικά δε παίρνει, πάντοτε, κάποιος τη βάζει μπροστά, η μηχανή είναι δημιούργημα μας, ο οργή ένστικτο, κι η χειραγώγηση της πλέον καθιστάται επιστήμη. Ο κάθε δάσκαλος της κάθε ακρότητας χαίρει σεβασμού.

 Αυτοαμφισβήτηση? Αυτοκριτική? "Γνωρίσματα χαρακτήρα χαζού!" χειροκρότημα, έπαινοι και γέλιο ειρωνικό προς αυτόν που έκανε τις ερωτήσεις... Αλλά αλήθεια, τι είναι πιο εύκολο? Να'σαι απόλυτα και μόνιμα αισιόδοξος και σίγουρος για τον εαυτό σου και τα πιστεύω που έχεις σφυρηλατήσει? Ή να αμφισβητείς συνεχώς τον εαυτό σου, όχι για την ποιότητα των πιστεύω σου, αλλά, για την ορθότητα τους με το πέρασμα του καιρού, τις αλλαγές γύρω σου?

Εύκολο

 "Όχι ρε! Είναι δύσκολο να είσαι εγώ. Εδώ είναι δύσκολο για μένα. Που να δοκιμάσεις εσύ ρε φλώρε? Θα πεθάνεις στην προσπάθεια, τότε θα νιώθω πιό ζωντανός από ποτε, ή μάλλον λιγότερο νεκρός. Χέστηκα αν διαφωνείς, κι αν θες κάτι θα φας πολύ βρίσιμο μέχρι να σκάσεις. Αν δε καταλάβεις θα σε δείρω! Ναι ρε. Τι είμαι? Τι νόμιζες πως είμαι? Γιατρός, οικογένεια ή φίλος? Να ακούσω τα προβλήματα σου, να μοιραστούμε τη χαρά σου? Να προσπαθήσω να σε καταλάβω και να αφεθώ να με καταλάβεις κι εσύ? Αυτά ρε είναι παιχνιδάκι, γι'αυτό και τα έκανα μικρός! Εγώ μεγάλωσα και τώρα είναι τα δύσκολα. Οφείλω να ξεχωρίζω και δε θα σου επιτρέψω να επηρεάσεις την εικόνα μου και μάλιστα με άσχημο τρόπο, θα χάσω το κύρος μου το όνομα μου. Αυτό είναι δύσκολο!"

Δύσκολο

 "Γιατί? Μη βάζεις μόνο τον εαυτό σου μπροστά, χωράμε κι άλλοι δίπλα, μαζί. Δεν είναι αγώνας μα γιορτή. Μίλα μου πες μου τι σε βασανίζει, μα πρώτα κάτσε μόνος σου χωρίς κάτι να δεις να ακούς να μιλάς να γεύεσαι και βρες τι σε βασανίζει, βρες το πρώτα μόνος. Πάλεψε το, όπως θα βάραγες κι εμένα και καθέ έναν σαν εμένα, σαν κι εσένα. Κι αν δε τα καταφέρεις πιάσε με και μίλα πες μου <<φίλε πήγα, έζησα δύσκολα και είδα>>. Δεν είμαι μόνο φίλος είμαι οικογένεια και γιατρός, όπως κι εσύ για τον καθένα αν το αποδεχτείς. Ένας σοφός φίλος κάποτε είπε <<Κάνε κάτι για κάποιον ακόμα κι αν κερδίσεις τίποτα. Ίσως εκείνος κερδίσει τα πάντα>>, κράτα αυτό και το <<μη κάνεις ό,τι δε θα ήθελες να σου κάνουν>>, όσο μπορείς μη τα ξεχνάς. Το ξέρω είναι δύσκολο.."

Συνειδητοποίηση

 Βλέπω και διαβάζω διάφορα πράγματα που θεωρώ άδικα. Κάθε φορά που νευριάζω όμως είμαι κι εγώ κάπως άδικος. Γιατί το παίρνω προσωπικά, παρότι και σοβαρά βεβαίως, μα προσωπικά πιό πολύ. Αντίθετα, όταν θλίβομαι αντί να νευριάσω, συνειδητοποιώ πόσο πιό σοβαρά παίρνω ένα γεγονός και τις επιπτώσεις του παντού. Το βλέπω απ'τις λύσεις που κάνουν βόλτες στο κεφάλι μου και στουκάρουν στο στόμα μου. Εσύ?