Δημοκρατική συνείδηση στην πρακτικά "σύγχρονη ζούγκλα"

 (intro) Παντού, πάντοτε κι από όλους Μόνο Μούγκα! Σου'πα, μου'πε, του'πες, μες στη στρούγκα
και στο τέλος πανηγυρίζοντας και ζαλίζοντας σηκώσαμε την κούπα. Και τι χύσαμε? Και την ήπιαμε...

 Τι πάει να πει που αναφέρομαι, τι θέλω να πω? Προσπάθησε να κοιτάξεις λίγο αλλιώς, σαν παλαβός που απ'τα σκοτάδια της μοναξιάς αναζητεί λιγοστό φως! Κοίτα που ΔΕΝ αναφέρομαι, τι ΔΕ θέλω να πω, και κάνε την πράξη. Αφάιρεση, πρόσθεση, διαίρεση, πολλαπλασιασμός, στο τετράγωνο στον κύβο τα χέρια μου νίβω και καρτερώ. Στο αποτελέσμα που θα μου δώσεις, τι πράξεις έκανες, να βρώ. Αδυνατείς γιατί υστερώ εγώ, να γίνω πιο αόριστος για να δεις συγκεκριμένα, με άλλα λόγια χιλιοειπωμένα.

 (Πρακτικά) Σύγχρονη Ζούγκλα

 Γεννιέμαι και με προστατεύει η μάνα μου, αν όλα πάνε καλά, απ'την περιέργεια του εαυτού μου. Τα πρώτα ζωώδη ένστικτα εμφανίζονται στην παιδική ηλικία. Δε θυμάσαι πόσες φορές έχωνες πράγματα στο στόμα σου μικρός, ή έστω πόσες φορές σου έλεγαν πως το έκανες? Αυτά τι ήταν? Τρόποι εξερεύνησης άγνωστων για μας, ακόμα, άγνωστων οριζόντων που παρουσιάζονταν καθημερινά μπροστά μας. Τόσο μυαλό τότε, τέτοιοι κι οι τρόποι. Περιμένω λίγο να θυμηθείς. ... Αργείς! Αγέλη. Οικογένεια! Χρειάζεται επέκταση? Ούτε η χώρα σου αλλά τέλος πάντων. Προστασία, εκπαίδευση, κοινωνικοποίηση, ένας ρόλος σε όλα αυτά στη συνέχεια. Απο μικρός μαθαίνεις αυτά που σου διδάσκουν κι όσα υπάρχουν πιο κοντά σε αυτά όταν χαζεύεις την ώρα που σου τα διδάσκουν. Κι εκπαίδευση για να σκαρφαλώσεις ένα δέντρο που θα αφήσεις, θα κόψουν, θα κάψουν και θα πρέπει να πηδήξεις στο άλλο με μιά περικοκλάδα εν τέλει, μα "το δέντρο ΣΟΥ" και τέλος, έχει πιά ένα δέντρο, πάνε ξύπνα, αυτό, γιατί κοιμόμενος κινείσαι. Όχι? Τότε υπνωτισμένος. Πάλι όχι? Τότε θα πρέπει να υπνωτίζεις, μα άσε με να σου πω, ο μεγαλύτερος υπνωτιστής υπνωτίστηκε κι ο ίδιος. Κτήση, μετά το δέντρο, άνθρωποι, τίτλοι, εμπειρίες, "άλλα δέντρα", άλλα πράγματα. Κατά τον ίδιο τρόπο πηδάς. Από δέντρο σε δέντρο με ανθρώπους, πράγματα κι όνειρα μαζί, χωρίς παίρνεις κι αφήνεις. Για να αποφεύγεις και να αποφύγουν κι αυτοί το αφηνιασμένα ζώα και το μένος τους.

Δημοκρατική Συνείδηση (ΠΟΥ? Χαχ..Σαχ! Ματ.)

 Βάζει ο χάρος τη στολή του και βγαίνει παγανιά. Πού? Που ΔΕΝ βγαίνει ρώτα? Ανάλογα την ήπειρο, τη χώρα, το πολίτευμα και τη θρησκεία ο κυνηγός είναι κυνηγός, το θήραμα παραμένει θήραμα. Τι αλλάζει? Ο τρόπος που παρουσιάζεται η "Ζωή" και πως κυλάει. Σαν το αίμα, λίγο, γρήγορα και μέχρι να το δεις το'χει πιεί κάποιος και μάλιστα την υγειά σου. Το κυνήγι κι η επίθεση πως διεξάγονται. Το θέαμα! Πόσο βίαια είναι πόσο δίκαια ή άδικα, στο φως της μέρας, στα σκοτεινά στενά δρομάκια τη νύχτα. Αρχές ήθος κι ηθική! Βγαίνει μιά τίγρη στον πιο ψηλό λόφο και σου μιλάει για περιορισμό του κυνηγιού και όχι λαιμαργίες ενώ το στόμα της στάζει αίμα άλλου ζώου. Σιωπή...

(outro) Σεβασμός στα μυρμήγκια. Τα τρελά πλάσματα αυτά. Αδιαφορούν για όλους και για όλα, απλά ζουν. Ξέρουν τι κάνουν. Στη θέση που είναι καλά κάνουν κι αδιαφορούν. Έχουν δείξει το δρόμο κι οδηγούν που και που πίσω κοιτούν μπας κι άλλα πλάσματα τ'ακολουθούν. Περιμένουν ν'ακολουθηθούν. Απλά ζουν..

Παύλος - vlospa