Δε θα γίνει χρήση λεξικού, μόνο ανάμνηση απ'τα πρώτα χρόνια ενός παιδιού. Ναι. Ενός κι όχι, μόνο, εμού. Γιά θυμήσου πάλι κάτι. Φέρε στο νου σου τη λέξη "παιχνίδι". Πρώτο πράμα που σου'ρχεται, λογικά (βρίσκεσαι στην ηγεμονία της λογικής μου), είναι η παιδική ηλικία, ίσως μιά θολή εικόνα μιας γνώριμης σιλουέτας.. Πάμε πιο βαθιά, κλειστά μάτια, αναμένος φακός. Αντικείμενα (μπάλες, παιχνίδια, κονσόλες) κι άλλες σιλουέτες. Περίμενε εκεί μιά στιγμή. Με τις άλλες σιλουέτες τι μας ενώνει? Το παιχνίδι.. Άρα το παιχνίδι είναι καλό! Μακάρι να κρατήσει για πάντα...
Τι πιο αγνό απ'την αφέλεια? Το χιόνι ίσως, αλλά, δεν είναι ο καιρός. Ή μήπως είναι? Ή μήπως είμαι αφελής πιστεύοντας κάτι τέτοιο? Ή μήπως μήπως? Ο χρόνος θα δείξει, όπως κάνει μέχρι στιγμής και λοχαγέ, παρατηρώ τα όσα σχετικά είδα στο πέρασμα του.
Αντικείμενα, άνθρωποι, φυτά, ζώα και προσχωρόντας "στη σκοτεινή πλευρά" οι απαιτήσεις αυξάνονται, συναισθήματα σε ανθρώπους, εικόνα και έκφραση σε όλα τα παραπάνω. Έκανε κατάχρηση του παιχνιδιού, η έννοια της ευτυχίας έμεινε καλυμένη απ'την παιδική ομίχλη του παιχνιδιού και τα παιδιά, οι άλλες σιλουέτες, χάνονται για να δώσουν τη θέση τους στο μαύρο αυτό σύννεφο κι αυτό να ντύσει με μουντάδα τη γύμνια του εσωτερικού κόσμου του.. Όλα μπορεί να φαίνονται θαυμάσια απ'έξω, σαν μιά καλογυαλισμένη κούκλα στο πρώτο και πιο αστραφτερό ράφι. Και μέσα είναι τόσο χαλασμένη πιά που δε θα φτιάξει και χαίρεται μόνο να απασχολείσαι μαζί της ακόμα κι αν την ακρωτηριάζεις.
Με αυτή τη βενζίνη τρέχει η μηχανή. Όχι δεν είναι ακριβώς βενζίνη, αφού την ονόμασα ας την ονομάσω όπως της αρμόζει. Βενζιν-ό-Παραμύθα είναι! Δε ξεδιψά απλά, ξεγελά και το μαύρο σύνεφο απελευθερώνει λίγο καπνό που γεμίζει, υπερπληρεί την αισιοδοξία που υπολείπεται απ'τον χαρακτήρα, κι η δίψα.. η δίψα ξανάρθε μεγαλύτερη, μα η αισιοδοξία, αυτό το ντουμάνι έχει καλύψει κάθε ίχνος ματιάς με αυτόν τον κόσμο, κι η ιδέα πως θα ικανοποιηθεί η δίψα τον ξεγελά... Πως εκεί θέλει, μα μόνο εκεί μπορεί, δεν είναι ότι μόνο εκεί θέλει, παντού θέλει, μα δε μπορεί αλλού. Μονάχα στους αδύναμους! Εκεί που η βοήθεια κι αλληλεγγύη είναι αδιανόητη, η εκμετάλλευση είναι αυτονόητη. Ανυπεράσπιστος, αβοήθητος, στην ανάγκη. Παιχνίδια στην υπηρεσία της διασκέδασης κάποιου άλλου.
Είναι καν απαραίτητη η αναφορά παραδειγμάτων? κακοποιήσεις, βιασμοί, εκτροφές, κακομεταχείριση, εξαναγκασμός, σωματική και λεκτική βία, χάσιμο ενδιαφέροντος (επιστροφή βαρεμάρας λέω εγώ..), βασανιστήρια, απαγωγές... Σταματώ γιατί στομάχι και νεύρα επικοινωνούν κι αυτή την ώρα θέλουν αποξένωση για λίγο.
Στις "δύσκολες" μέρες μας ο "σκληρός" επιβιώνει. Θεωρεί(ται) πως κάνει το δύσκολο. Οδηγεί δείχνει το δρόμο, παράλληλα με το ρέμα, κατευθείαν στο γκρεμό για την παραίτηση από κάθε τι ανθρώπινο, πέρα απ'τις βιολογικές του ανάγκες. Εύκολο!
Παύλος - vlospa
Τι πιο αγνό απ'την αφέλεια? Το χιόνι ίσως, αλλά, δεν είναι ο καιρός. Ή μήπως είναι? Ή μήπως είμαι αφελής πιστεύοντας κάτι τέτοιο? Ή μήπως μήπως? Ο χρόνος θα δείξει, όπως κάνει μέχρι στιγμής και λοχαγέ, παρατηρώ τα όσα σχετικά είδα στο πέρασμα του.
Αντικείμενα, άνθρωποι, φυτά, ζώα και προσχωρόντας "στη σκοτεινή πλευρά" οι απαιτήσεις αυξάνονται, συναισθήματα σε ανθρώπους, εικόνα και έκφραση σε όλα τα παραπάνω. Έκανε κατάχρηση του παιχνιδιού, η έννοια της ευτυχίας έμεινε καλυμένη απ'την παιδική ομίχλη του παιχνιδιού και τα παιδιά, οι άλλες σιλουέτες, χάνονται για να δώσουν τη θέση τους στο μαύρο αυτό σύννεφο κι αυτό να ντύσει με μουντάδα τη γύμνια του εσωτερικού κόσμου του.. Όλα μπορεί να φαίνονται θαυμάσια απ'έξω, σαν μιά καλογυαλισμένη κούκλα στο πρώτο και πιο αστραφτερό ράφι. Και μέσα είναι τόσο χαλασμένη πιά που δε θα φτιάξει και χαίρεται μόνο να απασχολείσαι μαζί της ακόμα κι αν την ακρωτηριάζεις.
Με αυτή τη βενζίνη τρέχει η μηχανή. Όχι δεν είναι ακριβώς βενζίνη, αφού την ονόμασα ας την ονομάσω όπως της αρμόζει. Βενζιν-ό-Παραμύθα είναι! Δε ξεδιψά απλά, ξεγελά και το μαύρο σύνεφο απελευθερώνει λίγο καπνό που γεμίζει, υπερπληρεί την αισιοδοξία που υπολείπεται απ'τον χαρακτήρα, κι η δίψα.. η δίψα ξανάρθε μεγαλύτερη, μα η αισιοδοξία, αυτό το ντουμάνι έχει καλύψει κάθε ίχνος ματιάς με αυτόν τον κόσμο, κι η ιδέα πως θα ικανοποιηθεί η δίψα τον ξεγελά... Πως εκεί θέλει, μα μόνο εκεί μπορεί, δεν είναι ότι μόνο εκεί θέλει, παντού θέλει, μα δε μπορεί αλλού. Μονάχα στους αδύναμους! Εκεί που η βοήθεια κι αλληλεγγύη είναι αδιανόητη, η εκμετάλλευση είναι αυτονόητη. Ανυπεράσπιστος, αβοήθητος, στην ανάγκη. Παιχνίδια στην υπηρεσία της διασκέδασης κάποιου άλλου.
Είναι καν απαραίτητη η αναφορά παραδειγμάτων? κακοποιήσεις, βιασμοί, εκτροφές, κακομεταχείριση, εξαναγκασμός, σωματική και λεκτική βία, χάσιμο ενδιαφέροντος (επιστροφή βαρεμάρας λέω εγώ..), βασανιστήρια, απαγωγές... Σταματώ γιατί στομάχι και νεύρα επικοινωνούν κι αυτή την ώρα θέλουν αποξένωση για λίγο.
Στις "δύσκολες" μέρες μας ο "σκληρός" επιβιώνει. Θεωρεί(ται) πως κάνει το δύσκολο. Οδηγεί δείχνει το δρόμο, παράλληλα με το ρέμα, κατευθείαν στο γκρεμό για την παραίτηση από κάθε τι ανθρώπινο, πέρα απ'τις βιολογικές του ανάγκες. Εύκολο!
Παύλος - vlospa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου