Τρίτo πρόσωπο / Κάπου κάποτε μακριά - Third person / somewhere sometime faraway

Θα ήθελα πολύ να πιστέψω πως ήταν εύκολο
Μα ούτε ήταν, ούτε μου χρειάζεται να θέλω πιά.
Επιτέλους είναι μπροστά μου. Τι ταξίδι κι αυτό...

Το κουδούνι γράφει "Ανώνυμος Κανένας".
Δεν υπάρχει πόρτα.
Όποιος μπορεί, μπαίνει κι όποτε θέλει, βγαίνει.

Μέσα έχει ένα παράθυρο όλο κι όλο.
Και μπόλικο χώρο για ένα μεγάλο "αλλά".
Αλλά λοιπόν, το παράθυρο είναι σαν κινηματογράφος.

Συνηθίζω το χώρο, με τρώει η περιέργεια, μα.
Νιώθω τα βήματα μου βαριά, μα με σέρνω να δω.
Αριστερά είναι νύχτα, ίσα που βλέπω μιά φιγούρα.

Παλεύει στο μονοπάτι, με τον άνεμο και δαίμονες.
Μονοπάτι είν'αυτό; Μετά βίας φαίνεται.
Θέλω να ευχηθώ καλό δρόμο, κάτι μου λέει όχι, μα δε μου λέει γιατί.

Δεξιά λιακάδα, ένας δρόμος και παράξενα χαμόγελα.
Άνοιξη, μυρωδιές, μέθη και χοροί.
Ποιος δε θα ήθελε να ανθίσει;

Ποιός θέλει να μαδήσει:
Πόσο παράξενα αντίθετα, τόσο παράλογο να μην ήταν πλάι πλάι...
Ξαφνικά... Πρέπει να φύγω; Κάτι με τραβά έξω.

Συνεχίζω. Δε μπορώ να μείνω εκεί για πάντα.
Αδυνατώ, ακόμα, να μείνω για πολύ.
Αυτός ο καιρός σα να αλλάζει.

Κάπου μακριά μα συνάμα κοντά,
έπεσε ένα τυχαίο κομμάτι παζλ.
Έπεσε ακριβώς στη θέση του.

Κάποτε μακριά μα συνάμα κοντά,
εθεάθη ένα πράσινο φύλλο.
Ακούστηκε κελάηδημα αηδονιού.

Κάπου μακριά μα συνάμα κοντά,
μιά μικρή ακτίνα ήλιου ζεσταίνει το χώμα.
Εκεί πάω να ξαποστάσω.


I would really want to believe it was easy.
But neither it was, nor I need to want it anymore.
Finally, it is in front of me. What a journey it was...

The doorbell says "Anonymous Nobody".
There is no door.
Whoever is able goes in, whenever they want they, leave.

Inside there is a window and that's all in all.
And plenty of space for a large but.
So but, the window is like a cinema.

I get used to the space, I die of curiosity, but.
I feel my steps heavy, I drag myself to see.
On the left there is a figure, I barely see it.

Struggling on the route, with the wind and demons.
Is that a route? It can hardly be seen.
I wanna wish good luck, but something says no, but doesn't say why.

On the right, sunshine, a road and strange smiles.
Spring, odours, intoxication and dances.
Who wouldn't want to bloom?

Who would want to be plucked?
How strangely opposites, how absurd not to be side to side.
Suddenly... I have to go? Something pulls me out.

I go on, can't stay there forever.
I am unable, yet, to stay long.
This weather is like changing.

Somewhere far away, yet close,
fell a random puzzle piece.
Fell exactly at its place.

Sometime far away, yet close,
a green leaf was seen.
A nightingale's song was heard.

Somewhere far away, yet close,
a ray of the sun warms the earth.
There I go to rest.


Παύλος vlospa - kasbe