Να αιωρούμαι πιο ελαφριά κι απ'την αγάπη/ Floating, lighter than love

 Απογείωση. Έτσι, απότομα. Σκέψου!
Φαντάσου την ψυχή σου βγαίνει και να σου λέει, επιστρέφω αμέσως.
Να φεύγει από το αεροδρόμιο σώμα σου.

Δίχως εισιτήριο, δίχως πλήρωμα, δίχως δίπλωμα.
Το'χω αποζητήσει, ναι, φορές πολλές.
Κι ίσως πλέον ασυνείδητα ακόμα πιο πολύ.

Φτάνω τον ουρανό μου σύντομα, η πτήση θα κρατήσει μόνο τόσο.
Καθόλου χρόνος να σκεφτώ να δώσω την παραμικρή σημασία στο κορμί μου.
Μόνο αυτό δε θα με ενδιέφερε σε εκείνο το συναίσθημα, εκείνης στιγμής.

Τρομοκρατήθηκα προς στιγμήν μα τα μαθήματα σου απέδωσαν, άφησα κι αφέθηκα.
Κι έτσι έκανα, ξανά λοιπόν. Απλά ήμουν, άφησα τον έλεγχο.
Και τι ήταν/ήμουν; Να αιωρούμαι πιο ελαφριά κι απ'την αγάπη.

Καλά θα κάνω να επιστρέψω. Αρκετά για πρώτη πτήση.
Να θυμηθώ να κοιμηθώ κάτω από τα αστέρια...
Αυτό είναι το όριο μου. Για τώρα μέχρι εδώ.



Lift off! Just suddenly like that. Think about it!
Imagine your soul going out, saying "I'll be right back".
Leaving your airport body. Like that.

No ticket, no crew, no license.
I've longed for it, yes, times plenty.
Subconsciously even more probably lately.

I will reach my sky soon, the flight will last only so long.
No time to even think of paying the slightest attention to my body.
Only that wouldn't interest me while in the feeling, of that moment.

Felt terror for a while, but your lessons paid off. "Leave and let go".
And so I did once again, I simply was, let go of control.
And what was? Floating, lighter than love.

I should come back. Enough for first flight.
Remember to sleep under the stars...
This is my limit. Till here, for now.


Pavlos - vlospa kasbe