Περί ιδιοκτησίας, /απ'ότι θυμάμαι

 Δικό μου. Δικό σου. Δικό του. Και πάει λέγοντας.. Η ιδιοκτησία, κάπου ανήκει, όχι? Εξαρτάται τι θεωρεί κανείς ιδιοκτησία. Για να το κουβαλάει απλά, να το εκτιμά, να φοβάται μην παραβιαστεί, να μην καταστραφεί, να μην χαθεί ή εξαφανιστεί.

 Όχι υλικά. Το παρελθόν μου για παράδειγμα, η παιδική μου ηλικία. Θα μπορούσε κανείς εύκολα κοιτάζοντας τις φωτογραφίες μου να συμπεράνει πως "η παιδική ηλικία μου" μου ανήκει. Οι φωτογραφίες της μου ανήκουν, οι αναμνήσεις της είναι μοιρασμένες, κάποιες μου ανήκουν. Αλλά η εποχή εκείνη όχι. Δε μου ανήκει. Ίσως εγώ να άνηκα εκεί και πλέον να πληρώνω για να θυμηθώ, αλλά, όπως και να'χει. Εκείνη η εποχή δε μου ανήκει, ανήκει σε όσους τη μοιραστήκαμε, αν οφείλει να ανήκει κάπου! Που και πάλι δε συμφωνώ, απλά έγινε. Αυτό.

 Οι φωτογραφίες λοιπόν.. Περί ιδιοκτησίας, κομπόστα. Ανήκουν κάπου? Στον φωτογράφο, στον ιδιοκτήτη της μηχανής, στον ιδιοκτήτη του περιεχομένου της λήψης, σε όποιον τις αγοράσει για κάποιο λόγο (διαφήμιση πχ). Δεν έχω ευθέστατη απάντηση.

 Είναι κι η φωτογραφία το πως εξελίχθηκε, όπως κι εμείς κι η σχέση μας μαζί της κι η σχέση της φωτογραφίας (εκτυπωμένη/ περασμένη σε Υ.Η.) με εμάς. Έχουμε 3 περιπτώσεις. Αυθόρμητες, στημένες, τυχαίες. Ας πάρουμε μία αυθόρμητη για παράδειγμα, μία που οι φωτογραφιζόμενοι δεν έχουν αντιληφθεί τον φακό. Ό,τι και να κάνουν εκείνη τη στιγμή, η στιγμή αυτή απεικονίζεται. Η εκτυπωμένη φωτογραφία που θα απεικονίζει τη στιγμή εκείνη, ανήκει σε κάποιον? Αν απεικονίζει μία στιγμή, θα μπορούσε να ανήκει κάπου? Αν λες ναι, λέω όχι, κι αν συνεχίζεις λέω θα ανήκει στη στιγμή. Ίσως ο μόνος που να μην ήταν ο εαυτός του να'ταν ο φωτογράφος. Οι υπόλοιποι και το περιβάλλον γύρω τους όμως όχι. Υπήρχε δεν υπήρχε λήψη για εκείνους ήταν το ίδιο. Οι στημένες με ανθρώπους, ανήκουν σε όσους στήθηκαν και τον φωτογράφο, όσους μπήκαν στη διαδικασία της φωτογραφίας. Οι τυχαίες, οι τυχαίες..? Εδώ μπορώ να πω χωρίς να περιμένω απάντηση σε κανέναν, πουθενά δεν ανήκουν? Φυσικά και μπορώ, να προσπαθήσω.

 Ο σκοπός της κάθε φωτογραφίας είναι που βαραίνει την αξία του φιλμ της.
Δεν έχω κάτι εναντίων της φωτογραφίας, φυσικά, αλλά, έχω, φυσικά, με όσους εμπορεύονται (όχι κυριολεκτικά ούτε με τα φωτογραφεία έχω κάτι..) τις απεικονισμένες στιγμές τους και τις ξεπουλάνε. Αυτό έχω.

Παύλος - vlospa kasbe