Συγκλονιστικός Θάνατος Επώνυμου/ Τυπικός θάνατος ανώνυμου

Συγκλονιστικός Θάνατος Επώνυμου

 Τι κόστος έχει η Ζωή? Τον θάνατο? Αυτόν τον αναπόφευκτο προορισμό μας? Ίσως επειδή εκεί τερματίζουμε δε πληρώνουμε, ή έστω να μην αισθανόμαστε πως πληρώνουμε. Υπό συνθήκες, όχι πάντοτε. Ειδικότερα όταν αποφασίζουμε να βάλουμε οι ίδιοι τέλος στη Ζωή μας. Φυσικά και όταν το αποφασίζουν άλλοι για εμάς, τότε εκεί πληρώνουμε, απλά μπορεί να ΜΗΝ ξέρουμε ΤΙ πληρώνουμε, ή γιατί και λοιπά ερωτήματα.

 Δε θα ξεφύγω απ'το μοτίβο. Πέθανε ο σχεδιαστής μόδας Μιχάλης Ασλάνης μεσημέρι της Τετάρτης 28/08/2013. Αυτοκτόνησε απότι δείχνουν τα όσα μας εμφανίζουν, αν είναι όλα. Αφήνοντας ευνόητους λόγους, τους οικονομικούς. Λυπάμαι όσο λυπάμαι για τον καθένα που φεύγει πριν το τέρμα της διαδρομής και μάλιστα κατ'επιλογήν του. Λυπάμαι που θα γίνει τόσος ντόρος για ΕΝΑΝ ΆΝΘΡΩΠΟ ΜΟΝΟ. Για τον ντόρο που θα γίνει για τους λόγους που αποφάσισε να γίνει. Λυπάμαι. Δηλώσεις περί συντετριμμένων ανθρώπων ύστερα απ'την είδηση, κλάμα και κακό (ναι ρε ψώνια! κακό! ουστ!!), κοίτα να δεις που όλοι τώρα θα τον θυμηθούν, όλοι καλά θα τα πουν κι ύστερα καλά θα τα πιούν και θα τα καταπιούν.

 Καλό ταξίδι εκεί που πας άνθρωπε που έτυχε να σε ονομάσουν Μιχάλη Ασλάνη και να ζήσεις τη ζωή που έζησες. Αν με ακούει. Δεν έχω δει έργα του, δε ξέρω σε ποιό τομέα ασχολιόταν, δε τον ξέρω, δε με ξέρει, λογικά. Δεν ενδιαφέρθηκα να μάθω. Και δεν είναι ότι ενδιαφέρομαι τώρα που πέθανε. Αλλά μου φαίνεται ενδιαφέρον που κόσμος θα βρει ενδιαφέρον στο γεγονός πως πέθανε. Περαστικά σε δαύτους.

Τυπικός Θάνατος Ανώνυμου

 Ελλάδα 2013, οικονομική κρίση, καρα διεφθαρμένη κυβέρνηση, μεταξύ άλλων καλών γεγονότων, εδώ. Πόσοι αυτοκτόνησαν μόνο το 2013 για οικονομικούς λόγους, πόσοι το κάναν και δε το ξέρουμε, πόσοι συγγενείς ντρέπονται να δηλώσουν αυτοκτονία λόγω προβλημάτων ταφής αυτόχειρων? Πόσοι όσο ζούμε στην "οικονομική κρίση"? Μεγάλος φόβος ένας αληθινός υπολογισμός.. Γι'αυτούς λοιπόν ποιός ΣΤΑΡ της TV θα δηλώσει "συντετριμμένος", θα δακρύσει κι άντε ίσως δώσει κι ένα κατιτίς απ'τα (πολλά) λεφτά του για αυτούς και τα προβλήματα τους? Μόνο ο ένας και μοναδικά γνωστός. ο κ. Κανένας.

 Και πες μου εσύ κοινέ/ μέτριε μαλάκα. Δε σηκώνεις παρεξήγηση, όλοι μαλάκα σε λένε, μόνο ο ίδιος ξεροκέφαλα δε το κάνεις, μαλάκα. Λοιπόν πες μου μαλάκα, που λέγαμε, ΕΣΕΝΑ, μαλάκα, ποιός θάνατος σε αγγίζει, σε ανατριχιάζει, σε πλησιάζει, σου μοιάζει, τον περιμένεις πιό πολύ? Του κάθε ανώνυμου ή του κάθε επώνυμου? Βασικά μη μου απαντήσεις, να το σκεφτείς ήθελα, αν έκατσες να διαβάσεις μέχρι εδώ, τέτοιος μαλάκας που'σαι. Ανέβα στη ζυγαριά και προσπάθησε να φανταστείς. Τη θέση σου σήμερα, τη θέση που μπορεί να είσαι σε ένα χρόνο, τη θέση στην οποία θα μπορούσες να'σαι ήδη. Ό,τι σε τρομάζει πιό πολύ, είναι ο ίδιος σου εαυτός. Αυτός, ο ένας και μοναδικά αληθινός.

 Σα σάπιοι δε θα'πρεπε να μπορούμε να'μαστε θλιμμένοι. Ο αίσθηση πόνου είναι σημάδι ζωής. H θλίψη είναι έκφραση Ζωής κι όχι ζόμπι. Περαστικά σ'όσους αρρώστησα(ν).

Παύλος - vlospa kasbe