Θόρυβος - ησυχία

 Μπαμ μπουμ μπαμ κάθε χρονιά. Άντε ίσως κάθε χρόνο σε ποσότητα, ποιότητα και ποικιλία, πιό καλά. "Καλά"? Καλά...

 Με το που σφυρίξει ο διαιτητής, συγνώμη πεί το "Χριστός Ανέστη!" ο παπάς, ναι τότε. Τι? Μπαμ μπουμ μπαμ. Μικρός θυμάμαι τα σκορδάκια. Ένα σκορδάκι είδα να σκάει και τρόμαξα. Αυτό είναι το πρώτο δυναμιτάκι που θυμάμαι κι η εμπειρία μου μαζί του. Μελισσούλες, σφυρίχτρες και σιγά σιγά μινέρβες, γουρούνες, μαύρες γουρούνες.. Αυτά κάνουν μπαμ. Τα σκορδάκια όχι. Όλοι λοιπόν στο γήπεδο, συγνώμη στην εκκλησία, απ'έξω δηλαδή, αυτά πετούν. Επίσης μικρός θυμάμαι κατασκευές, δηλαδή, αυτοσχέδια δυναμιτάκια με το περιεχόμενο πολλών γουρούνων. Κάποιοι το κάνουν ακόμα αν και πλέον υπάρχουν έτοιμα μέσα για μεγαλύτερο θόρυβο. Άξια αναφοράς είναι και τα χρωματιστά που "σκάνε" στον αέρα.

 Θόρυβος. Αν δε συμμετάσχεις ίσως και να σε καταβάλει λιγουλάκι αυτός ο θόρυβος. Βλέπεις εκείνοι που τον προκαλούν έχουν το νού τους απασχολημένο με το πως θα.. πως θα.. ρίξουν καλύτερα μπαμ μπουμ μπαμ. Το ίδιο θεωρώ πως συμβαίνει και με εκείνους που προκαλούν αυτές τις "χρωματιστές εκρήξεις". Αλλά θεωρώ πως αυτό που προκαλούν με αυτά σε εκείνον που τα βλέπει μόνο άσχημο δεν είναι, για τη φαντασία του σίγουρα, αν όχι για τους οφθαλμούς του τους ίδιους εκείνη τη στιγμή. Ναι, χαρά οφθαλμών. Κι ο θόρυβος μιά οφθαλμαπάτη. Σίγουρα εκείνη την ώρα δεν έχει πάει κανείς στην εκκλησία απ'έξω για να μιλήσει με (και να ακούσει) τον εαυτό του. Χαιρετίσματα σε όποιον τολμά, φυσικά. χαχα. Θαυμάσια αφού θεωρήσαμε και κάτι σαν δεδομένο δίνεται η ευκαιρία να το τραβήξω απ'τα μαλλιά, λίγο. Ποιές ώρες το κάνει αυτό λοιπόν ένας άνθρωπος?

 Ησυχία. Όχι. Σπάνια κι ανεκτίμητη αξία. Μη κατανοητή με τη μία. Αμαρτία. Αλλά δε πειράζει, υπάρχει χρόνος για ισορροπία. Από μικρό πάλι θυμάμαι φασαρία. Ναι φασαρία. Όταν δε μπορώ να έχω το νού μου σε ησυχία να σκεφτώ, το αποκαλώ φασαρία. Δε θα ξεκινούσα απ'το δημοτικό, λόγω ωριμότητας ηλικίας, αλλά λόγω του ότι από εκεί ξεκινάει η φασαρία. Σχολείο,  φροντιστήριο ξένων γλωσσών. Το ποδόσφαιρο δε μετράει. Είναι μία φασαρία που επέλεξα ο ίδιος για τον εαυτό μου στην ησυχία μου, με την ησυχία μου. Οπότε φασαρίες ήδη. Να πάμε παρακάτω γυμνάσιο λύκειο τα ίδια συν φροντιστήριο και ιδιαίτερα μαθήματα για κάποια μαθήματα. Η φασαρία με την μόρφωση σταματάει (ή συμβαδίζει) με την εμφάνιση της φασαρίας όσων αφορά την εργασία. Θα σταματήσω εδώ. Γιατί έτσι θέλω και γιατί δε (μου) είναι λίγο. Ανάλογα τη χώρα, μέρος, θρησκεία μέσα σε αυτά τα χρόνια μπορούν να περικλείονται κι άλλες φασαρίες ή φασαρίες που θα έρθουν ούτως ή άλλως μετά. Οικογένεια, παντρειά, προίκα, αποκατάσταση οικογένειας, εργασία για οικονομική συμβίωση, απεξάρτηση και άλλα. Όλα αυτά να το πω "τα'πα χοντρικά".

 Λίγο πιό λεπτά. Μέσα στη μέρα πότε κάθεσαι και δε σκέφτεσαι? Δε σκέφτεσαι κάτι. Ίσως απλά κοιτάζεις και το μυαλό σου φέρνει σκέψεις. Πριν τον ύπνο συνήθως. Ακόμα κι εκεί δεν είναι απαραίτητο βέβαια να γίνει αναγκαστικά. Η ολοήμερη απασχόληση σώματος και νού μπορεί να αποφέρει στιγμιαία σε κατάσταση ύπνου. Κι η διαδικασία της σκέψης να χαθεί. Αν όλη μέρα αδυνατείς να το κάνεις, εν αγνοία σου και τη μία στιγμή που σου δίνεται η ευκαιρία πάλι αδυνατείς, τότε πότε θα αναρωτηθείς " Όλα αυτά είναι σωστά? Ποιόν θα μπορούσαν να εξυπηρετούν?"

Παύλος - vlospa