Αποκαλούμε κάποιον διπρόσωπο όταν φέρεται "έτσι" σε γνωστούς, φίλους κι οικογένεια, κι αλλιώς σε άγνωστους συνανθρώπους μας. Ο ίδιος, αλλά κι εμείς μαζί του έχουμε τη λάθος εντύπωση πως το κάνει κατ' επιλογήν του. Επειδή έτσι θέλει και μπορεί. Επειδή μπορεί κι έτσι θέλει.
Διαφωνώ! Δεν είναι το ότι έτσι θέλει, είναι ότι μόνο έτσι μπορεί, ή μάλλον πιο πολύ ότι "δε μπορεί αλλιώς". Ένας "τρελός" συνάνθρωπος μας διπρόσωπος είναι ψυχικά διαταραγμένος και δικαιολογημένα, για την περίπτωση του, φέρεται έτσι. Γι'αυτό και τον αποκαλούμε τρελό εμείς (αστείο παργματικά...) και τον έχουμε κλειδωμένο σε κάποιο ίδρυμα που υποτίθεται βοηθάει την περίπτωση του, άλλο αστείο, η καταστολή απλά διαιωνίζει, δε διαφωτίζει τα άγνωστα σκοτάδια της ανθρώπινης ψυχής..
Οι υπόλοιποι διπρόσωποι τι κάνουν έξω δε μπορώ να φανταστώ.. Γιατί...? Αφού δεν είναι τόσο ψυχικά διαταραγμένοι, ώστε δικαιολογημένα για την περίπτωση τους, να έχουν δύο πρόσωπα. Αλήθεια ποιό απ'τα δύο λέτε να'ναι το αληθινό τους πρόσωπο? Είπαμε, ένα έχουν κι αυτοί. Το άλλο πρόσωπο είναι μία μάσκα, οι ανασφάλειες τους κι οι φοβίες τους για τον εαυτό τους στο πρόσωπο των άλλων συνανθρώπων μας.
Αυτό το καρναβάλι κρατά καιρό, προσπαθώ να παρατηρώ πότε φοράω κι εγώ αυτή τη μάσκα. Μόνο έτσι, πιστεύω, θα φτάσω πιό κοντά στο να καταλάβω γιατί τη φοράω και τότε και μόνο τότε θα μπορώ να επιλέξω να μη τη φορέσω ξανά, πιστεύω. Ίσως όχι με τη μία.. Ίσως όχι μόνο εγώ, ίσως κι άλλοι. Και που ξέρεις.. ίσως, ενδεχόμενο είναι, μικρό μεγάλο δεν έχει σημασία, περίπτωση είναι απίθανη άρα και πιθανή, έστω και κατά τόσο λιγουλάκι.. ίσως όλοι κάποτε!
Παύλος (vlospa kasbe)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου