Η εικόνα / The picture

Με βήματα μικρά και σταθερά.
Τα μηνύματα πιά πιο καθαρά.
Σαν να βλέπω, ξανά.
Μα με τα μάτια πλέον κλειστά.

Μ'ακούω καλύτερα, κι ας μη χρησιμοποιώ την ακοή.
Δε με βλέπω, γιατί δε με ψάχνω με την όραση.
Δε με ψάχνω, γιατί με αισθάνθηκα.
Κι αισθάνθηκα πως είδα, ξανά, απ'την αρχή.

Δε μπορώ να με αγγίξω. Ρέω μέσα μου, παντού.
Ο εσωτερικός μου κόσμος, βρήκα ομορφιά.
Δε την είδα, την αισθάνθηκα. Με αισθάνθηκα.
Έφερα λίγη μαζί μου πίσω. Ασυνείδητα.

Μπερδεύτηκαν τα μάτια μου όταν τ'άνοιξα.
Πως βλέπω τον κόσμο μου εδώ;
Χάθηκε το γνωστό. Γλυκιά απουσία.
Κομμάτια του κόσμου μου μπροστά στα μάτια μου.

Αχ θα σας πιστέψω μάτια μου κι ας μην είναι κι 100%!
Άλλο ένα τυχαίο κομμάτι παζλ έπεσε στη θέση του.
Έχω ακόμα δρόμο, αν θέλω να δω την όλη εικόνα.
Μα πως θα δω αφού είμαι στην εικόνα;

Σκοπός δεν είναι να δω.
Πως θα μπορούσα άλλωστε;
Σκοπός είν'η εικόνα.
Κι η εικόνα είμαι εγώ.


Παύλος.



With steps small and steady.
The messages are clearer.
As if I see, again.
But with the eyes now closed.

I can hear me better, although I don't use hearing.
I don't see me, because I do not look for me with sight.
I don't look for me, because I felt me.
And I felt that I saw, again, from the start.

I can't touch me, I flow inside me, everywhere.
My inside world, I found beauty.
Didn't see it, I felt it. I felt me.
Brought some back with me. Unconsciously.

My eyes got confused when I opened them.
How can I see my world here?
The known is lost. A sweet absence.
Pieces of my world before my eyes.

Oh I will believe you my eyes, even if it is not 100%!
Another random piece of puzzle fell on its place.
I still have a long way, if I want to see the whole picture.
But how will I see, since I'm on the picture?

The purpose is not to see.
How could I either way?
The purpose is perceiving being in the picture.
And the picture is me.


Pavlos