Αρχικά ήμασταν ένα.
Αποκόπηκα, σ'εμένα.
Έκτοτε απεγνωσμένα.
Ασυνείδητα ψάχνω εσένα.
Μα ακόμα αρνούμαι επανελειμένα.
Να μεταμορφωθώ σε Κανένα.
Μία ανάγκη δίχως φρένα.
Προσωρινά εμπόδια, μάταια, χάμενα.
Λόγια απ'τον καθένα.
Γνώριμα μα και ξένα.
Στο χρόνο σκόρπια κρυμμένα.
Ένωμενα είναι μιά γέννα.
Στον μυθικό λιμένα.
Που τα όνειρα είναι θαμμένα.
Τύψεις, πάθη, ξεχασμένα.
Εκεί πάλι θα βρεθούμε, εσκεμμένα.
In the beginning we were one.
I cat myself off, to me.
Ever since, desperately.
Subconsciously I search you.
But I still refuse repeatedly.
To transform to Nobody.
A need without brakes.
Temporary barriers, futile, lost.
Words from every one.
Familiar and stranger.
In time scattered hidden.
United they are a birth.
In the mythical harbour.
Where dreams are buried.
Guilts, passions, forgotten.
There we'll meet again, on purpose.
Even if we reach abundance we wll take nothing with us in the end. So i decided to leave something in a place where many can see. My name is Pavlos. Here i will spread out my laundry with clear thoughts and colorful dreams. I do some stuff which i will share here, if you've read till here and still not bored, check more and maybe you'll share something with me as well.
Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2022
1
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου