Χάπι νιού γ(κ)ίαρ

 Χρόνος είναι και περνά. Γερνά. Δεν έχει κι άλλη επιλογή. Άλλοτε εύκολα, άλλοτε δύσκολα και δυσκοίλια, περνά ο μπαγάσας. Άνθρωποι είμαστε κι έχουμε τη δυνατότητα αλλαγής, βελτίωσης, εξέλιξης κι αντιστρόφως μ'όλα τα αρνητικά κι ίσως κι άλλα τόσα. ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ, ξαναγράφω.

 "Ω!Νέε χρόνε, ερχόμενος φέρε μαζί σου..."
Υγεία, αγάπη, ευτυχία συν μία λίστα για το σούπερ μάρκετ.
 "Ω!Παλιέ χρόνε φεύγοντας πάρε τα σκουπίδια και τον πούλο και..."

 Έχω αφιερώσει μεγάλο μέρος της, μεγάλης (...), ζωής μου στην κατανόηση της ανθρώπινης βλακείας που έχει πάψει να μας δέρνει και μας βγάζει στεγνά νοκ-άουτ πλέον δίχως ιδιαίτερο κόπο.

 Μόνο 1 ερώτηση καταφέρνω να αρθρώσω.
Ο νέος χρόνος είναι κάτι σαν ντελίβερυ Άη-Βασίλης για άϋλες επιθυμίες του υλιστή ανθρώπου?

 Ούτε 1 απάντηση δεν έχω λάβει. Ίσως απ'το 2016 ζητήσω να φέρει αυτήν την απάντηση, απελπίζομαι, απελπίζομαι. Με τους συνανθώπους μου. 

 Αισθάνομαι σα να βλέπω απ'το παράθυρο δέντρα να μεταφυτεύονται. Ανθρώπους άκαμπτους, μουδιασμένους, υπνωτισμένους, λιπόθυμους, νεκρούς να μεταφέρονται σε νέα σημεία, στέκια.

 Όλοι θέλουν αλλαγή μα κανείς να αλλάξει, όλοι θέλουν δράση μα κανείς να κινηθεί.

 Σηκωθείτε, έφθασε η βασιλόπιτα! Σε ποιον άραγε θα πέσει το φλουρί? Θα του πέσει στο κεφάλι μπας και ξυπνήσει? Θα του πέσει στο πάτωμα να επιστρέψει στο επίπεδο του? Θέλω να πλάσω ένα τεράστιο φλουρί και μέσα του να θάψω και να κηδέψω μία βασιλόπιτα, χωρίς φλουρί.

Για να κλείσω θα προσπαθήσω να δώσω ένα νόημα (ίσως και 2 αν είμαι ικανός).
Στις ευχές έχουμε όλοι δικαίωμα. Στις απαιτούμενες πράξεις για μεταμόρφωση -πεταλούδας- της ευχής σε πραγματικότητα, έχουμε όμως λίγοι την υποχρέωση. Κι είναι για εμάς. Εσείς που κοιμάστε κι εσείς που ονειρεύεστε συνεχίστε ακάθεκτοι.

Παύλος - vlospa kasbe