Απόγνωση

Ζήσε στην πλήρη άγνοια / ζωή είναι κι ο τάφος.
Σε τούτη την παράνοια / ποιός δεν είναι λάθος?

Κάτω απ'την επιφάνεια / εκεί κρύβεται το πάθος.
Πνιγμός μες την αφάνεια / στης ψυχής το βάθος.

Όνειρα που εγκατέλειψες / στ'αζήτητα, χαμένα.
Σαν λόγια  που παρέλειψες / κρυφά και εσφαλμένα.

Σε κανέναν δεν έλειψες / πλέον χρόνια ξεχασμένα.
Αισθήματα που έκρυψες / μα κράτησες για σένα.

Κάθε μάχη που έδωσες / με πυρ και με μανία
Κι απώλειες που έσωσες / άλλη μιά θεοκτονία

Παρόλα όσα ένιωσες / υπεροψία, αλαζονεία
Μόνο με σένα στέριωσες / ως τη γεροντική ανία

Και πάλι στην απόγνωση / μ'άπειρα ερωτήματα
Γλυκιά σου απομόνωση / με τόσα ατομπήματα

Μόνη σου οξυγόνωση / παλιά σου αμαρτήματα
Να ψάχνεις για εκτόνωση / μέσα από ποιήματα.


Παύλος - vlospa kasbe


Ό,τι έγραψα το'γραψα λόγω ενός κομματιού, ορχηστρικού, του φίλου μου Παναγιώτη (Dj Dallas - από τους φίλους Catacombs). Δεν είναι κανάς πασίγνωστος, μα για μένα είναι ένας απ'τους καλύτερους δημιουργούς. Σα να ανοίγει τον θώρακα του, να βάζει το χέρι μέσα και να πιάνει κομμάτια της ψυχικής του υπόστασης και να τα εναποθέτει στα κομμάτια του. Το κομμάτι Απόγνωση (πλέον με το όνομα "Αθώοι") είναι, κατά τη γνώμη μου το μεγαλύτερο δείγμα αυτού. Με μεγάλη σιγουριά μπορώ να πω πως αμφιβάλω αν θα με κατανοήσει πλήρως κανείς σε αυτό. Δε με απασχολεί βέβαια αυτό, απλά να προλάβω τις πιθανές αυταπάτες του κάθε αναγνώστη το λέω. Παρακάτω βάζω ένα link για το κομμάτι (το οποίο να σημειώσω πως "δε το γνώρισα" στη μορφή που θα το ακούσεις).

https://www.youtube.com/watch?v=EzVH1r4XZi4