Μαγεία! Είχα την τύχη...

 Μαγεία. Όχι μαύρη και μαλακίες. Μαγεία όπως αγνή φαντασία. Χρυσόσκονη κι αστερόσκονη, νεράϊδες, μονόκεροι, ξωτικά, παππούληδες να φτιάχνουν φίλτρα και βεγγαλικά κι ουράνια τόξα απ'τα χρώματα αυτών. Ποιός μικρός δε θα ήθελε να πιεί αυτό το μαγικό φίλτρο?

 Κάθε παιδί έχει αυτό το δικαίωμα. Κάθε παιδί οφείλει να θυμηθεί πότε ξέχασε εάν ήπιε απ'το φίλτρο! Κι εμείς ήπιαμε. Αυτή τη μαγεία εγώ τη δοκίμασα μικρός. Αυτά τα παιδιάστικα όνειρα, που κρατούσα αληθινά, κι εγώ, αρνούμενος να μεγαλώσω, να τα ξεχάσω ή να τα αλλοιώσω. Κάποια στιγμή ξεχάσαμε τη γεύση της. Εγώ τουλάχιστον.. Ίσως έτσι απότομα, λες και μας άνοιξαν την πόρτα, μας κλότσησαν μέσα/ έξω (?) και μας είπαν "Ζήσε!". Ίσως κι όχι, σίγουρα όχι για όλους, κάποιοι παρέμειναν.

 Ταξιδιώτες της φαντασίας, αφού τη γυρίζουν σε όλα τα μήκη και πλάτη, αυτά τα πελάγη, της φαντασίας. Παιδιά που ξέρουν πως κάποια στιγμή θα μεγαλώσουν, μα καταστρώνουν τα σχέδια τους μέχρι τότε σα να μη μεγαλώσουν ούτε και τότε. Μα αυτό τους το ταξίδι επηρεάζει και το δικό μας. Η θάλασσα είναι σκληρή κι επικίνδυνη, γεμάτη κινδύνους και καταιγίδες αν δεν είσαι προσεκτικός. Εκεί οι ταξιδιώτες αυτοί, λειτουργούν για εμάς σαν φάρος. Είτε για να βρεις την ηρεμία σου/ γαλήνη, είτε για να σου θυμίσουν να σηκώσεις το μουσκεμένο σου κεφάλι και να δεις το ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα. Και να συνεχίσεις το ταξίδι σου...

 Οι πιό θαλασσόλυκοι, δε ζουν και ταξιδεύουν, ταξιδεύουν ζώντας, στη θάλασσα αυτή. Εμείς κάνουμε τις επισκέψεις μας. Κι έκανα κι εγώ μία και στάθηκα τυχερός, καθώς μου δόθηκε η ευκαιρία να βοηθήσω βάζοντας έστω ένα τόσο δα λιθαράκι σε αυτόν το φάρο που θα οδηγεί νέους ταξιδιώτες της φαντασίας.

Παύλος - vlospa kasbe