*Ασ'το-κρατία (Άστο-κρατία ~ 'αστο = άφησε το, ΌΧΙ Αστός!)*
Για να γίνει πλήρως, βαθύτατα και ολότελα κατανοητή η "ΑΣΤΟΚΡΑΤΙΑ" πρέπει να ξεχάσουμε κάθε προσπάθεια κατανόησης της. "Άστο!" Πως το λένε ρε παιδάκι μου?
Τι θες να καταλάβεις? Άστο κάτω!
Άστο κρατώ! Δικό μου είναι, εγώ το κρατάω τι θες εσύ?
Άστο κράτος! Που να ασχολείσαι, δε ψηφίζεις κιόλας, άστο για τους άλλους, τους μπούφους.
Αστακός! Ναι η θωράκιση μου είναι τέτοια που μου επιτρέπει να μη σου δίνω μία εξήγηση επειδή ο εαυτός μου δε τη χρειάζεται για τον ίδιο για αρχή. Οπότε άστο, πάλι. Χαχ!
Ας το ξεχάσουμε όμως κι ας ανοίξουμε τα ματάκια μας γουρλωμένα και ωραία μπρος στα όσα γυρίζουμε την πλάτη μας. Υποχρεώσεις, δικαιώματα, ευθήνες, κοινωνία, οικογένεια, φίλους/ες, σχολείο κλπ, ζώα, περιβάλλον. Πολύ πιο εύκολα υποδεικνύουμε το σωστό σε κάποιον που κάνει λάθος απότι το διορθώνουμε οι ίδιοι. (Ε, ναι, άστο που΄λεγα). Θα ενοχληθούμε με αυτόν που πετάει την τυρόπιτα του κάτω. Πόσοι από εμάς θα πάμε οι ίδιοι όμως να τη μαζέψουμε και πόσοι θα την πετάξουμε στα σκουπίδια, τα φύλλα στα (χοντρο)περιστέρια ή θα τη δώσουν σε κάποιον που πραγματικά ΧΕΣΤΗΚΕ αν έπεσε χάμου? (πολιτικό μήνυμα, οι συνθήκες δε μου το επτρέπουν ακόμα, μα τις σπάω τις συνθήκες και αναφέρω, αν γελάς έστω και τοόοσο δα, φαντάσου, κάποια στιγμή ίσως ΕΣΥ θες αυτήν την τυρόπιτα από "χάμου"..) Πόσοι λοιπόν? Και πόσοι γελάμε, κράζουμε? Άμαν, θα πεθάνω μετρώντας...
Βλέποντας "το αποτέλεσμα" ενός λάθους βλέπεις που φταίς, πως μπορείς να συμβάλλεις στη διόρθωση και... Άστο. Όχι, σοβαρά, άστο. Αν με πιάνεις συνέχισε το δρόμο σου, κι όποιος "το αφήvει" θα σε ακολουθήσει.
Παύλος - vlospa kasbe
Για να γίνει πλήρως, βαθύτατα και ολότελα κατανοητή η "ΑΣΤΟΚΡΑΤΙΑ" πρέπει να ξεχάσουμε κάθε προσπάθεια κατανόησης της. "Άστο!" Πως το λένε ρε παιδάκι μου?
Τι θες να καταλάβεις? Άστο κάτω!
Άστο κρατώ! Δικό μου είναι, εγώ το κρατάω τι θες εσύ?
Άστο κράτος! Που να ασχολείσαι, δε ψηφίζεις κιόλας, άστο για τους άλλους, τους μπούφους.
Αστακός! Ναι η θωράκιση μου είναι τέτοια που μου επιτρέπει να μη σου δίνω μία εξήγηση επειδή ο εαυτός μου δε τη χρειάζεται για τον ίδιο για αρχή. Οπότε άστο, πάλι. Χαχ!
Ας το ξεχάσουμε όμως κι ας ανοίξουμε τα ματάκια μας γουρλωμένα και ωραία μπρος στα όσα γυρίζουμε την πλάτη μας. Υποχρεώσεις, δικαιώματα, ευθήνες, κοινωνία, οικογένεια, φίλους/ες, σχολείο κλπ, ζώα, περιβάλλον. Πολύ πιο εύκολα υποδεικνύουμε το σωστό σε κάποιον που κάνει λάθος απότι το διορθώνουμε οι ίδιοι. (Ε, ναι, άστο που΄λεγα). Θα ενοχληθούμε με αυτόν που πετάει την τυρόπιτα του κάτω. Πόσοι από εμάς θα πάμε οι ίδιοι όμως να τη μαζέψουμε και πόσοι θα την πετάξουμε στα σκουπίδια, τα φύλλα στα (χοντρο)περιστέρια ή θα τη δώσουν σε κάποιον που πραγματικά ΧΕΣΤΗΚΕ αν έπεσε χάμου? (πολιτικό μήνυμα, οι συνθήκες δε μου το επτρέπουν ακόμα, μα τις σπάω τις συνθήκες και αναφέρω, αν γελάς έστω και τοόοσο δα, φαντάσου, κάποια στιγμή ίσως ΕΣΥ θες αυτήν την τυρόπιτα από "χάμου"..) Πόσοι λοιπόν? Και πόσοι γελάμε, κράζουμε? Άμαν, θα πεθάνω μετρώντας...
Βλέποντας "το αποτέλεσμα" ενός λάθους βλέπεις που φταίς, πως μπορείς να συμβάλλεις στη διόρθωση και... Άστο. Όχι, σοβαρά, άστο. Αν με πιάνεις συνέχισε το δρόμο σου, κι όποιος "το αφήvει" θα σε ακολουθήσει.
Παύλος - vlospa kasbe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου