Γλυκιά μου άγνοια

 Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα. Γλυκιά μου άγνοια να σε είχα πάλι ξανά. Τι παράξενο! Θέλουμε τη γνώση νωρίτερα, μα και την άγνοια αργότερα. Η γνώση είναι σαν έπαθλο, σαν μία πληγή που επουλώνεται. Κι η άγνοια? Ένα συνοθύλευμα αισθήσεων απροσδιόριστων.

 Η ζωή είναι ταξίδι. Ίσως λάβουμε τις απαντήσεις μας στον προορισμό μας, τον θάνατο. Επιθυμούμε να φτάσουμε στον προορισμό μας, μα όχι να πεθάνουμε. Ή ίσως κι όχι! Αναζητούμε απαντήσεις, μα εκείνες αποφέρουν κι άλλα ερωτήματα. Κι οι απαντήσεις δεν είναι συχνά αυτές που θέλουμε, νομίζουμε, πιστεύουμε ή και μπορούμε να καταλάβουμε και να αποδεχτούμε.

 Το κουκούλι της άγνοιας είναι κάτι απ'το οποίο συνήθως ξεφεύγουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Κι είναι απίθανο να επιστρέψουμε εκεί. Είναι η φύση μας ή η φύση των απαντήσεων που μας ωθεί στην αναζήτηση της άγνοιας? Είναι η αθώα αφέλεια της (άγνοιας) ή η αβάσταχτη συνειδητοποίηση που ακολουθεί τις απαντήσεις?

 Η χαρά του γνωρίζεις, ξανά, η σιγουριά του να νομίζεις. Στο ταξίδι ευχαριστιόμαστε τη διεργασία, το ταξίδι το ίδιο, κι ο προορισμός? Ένα έπαθλο κι αυτός, γλυκόπιρκο κι απόλυτο. Ένα έπαθλο που δύσκολα ξεφορτώνεται κανείς, του αρέσει δε του αρέσει.


Παύλος - vlospa kasbe