Ο νόμος της ζούγκλας. Η επιβίωση του ικανότερου. Σου λένε ζούμε χρόνια τώρα μακριά απ'τη φύση και τα ζωώδη ένστικτα της, φτιάξαμε πόλεις και πολιτισμούς, πολλούς. Κλειδωθήκαμε μέσα. Η φύση το κλειδί κι εμείς καταστρέφουμε κλειδί και φύση. Κι η πόλη δε χρειάζεται ψηλά δέντρα. Έχει ψηλά κτίρια. Δε χρειάζεται ποτάμια ή λίμνες. Έχει νερό στις βρύσες, μπανιέρες και κολυμβητήρια. Άγρια θηρία (jk1 σαν άγρια θηρία - άκου το!) μασκαρεμένα και καλοντυμένα. Λιοντάρια κηρύττουν περί σύνεσης στο φαγητό. Μυρμήγκια είχαμε ανέκαθεν. Όσοι εργάζονται αδιάκοπα. Κηφήνες, αρκούδες, λύκους ύαινες, καρχαρίες, κροκόδειλους και σαύρες. Απ'όλα έχει η πόλη.
Ο πιό δυνατός όμως ποιός είναι? Τι ορίζει ένας ως δύναμη? Το δεύτερο ερώτημα είναι εκείνο που απαντά στο πρώτο. Μα δύναμη δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει ένας κανόνας, κάτι που να ορίζει ως δύναμη αυτό ή το άλλο, για έναν, για όλους. Για τον καθένα είναι και κάτι διαφορετικό, αν υπάρχει, ή, άν υπάρχει η θέληση για αναζήτηση δύναμης. Δύναμη μπορεί να'ναι σωματική, πνευματική, να'ναι η θέληση η ίδια.
Γιατί αναζητάς "δύναμη" στη ζούγκλα? Επιβίωση? Γιατί μπορείς? Γιατί "έτσι" (θες)? Γιατί το κάνουν όλοι? Έχεις λόγο? Αν όχι, καλύτερα σταμάτα μη πνιγείς. Γιατί δε φεύγεις? Είναι πιό επικίνδυνα τα άγρια θηρία εκτός πόλης απ'τα άγρια θηρία της πόλης μάλλον. Τι τρως? Σκέψου μήπως είσαι κι εσύ ένα άγριο θηρίο της πόλης.
Υ.Γ. : https://www.youtube.com/watch?v=0eijrPBAQLE
Παύλος - vlospa kasbe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου