Εκείνοι που με το δάχτυλο δείχνουν...

 Με το ίδιο ξύνουν τη μύτη τους, κρυφά, μα φανερά κοροϊδεύουν μόνοι ή μαζί με άλλους όσους όποιους το κάνουν κρυφά ή φανερά. Μυρίζει αντίφαση ε? Το ξέρω, δεν έχει φάση. Αν γίνεται  να το γνωρίσουν κι αυτοί, γίναμε. Τι πάει να πει τι γίναμε? Άνθρωποι. Ακόμα στην προσπάθεια είμαστε. Τι κι αν το λέει η ετικέτα? Αισθανόμαστε έτσι συνεχώς?

 Το δάχτυλο στη σκανδάλη και άριστο σημάδι. Σημασία δεν έχει ποιός και γιατί. Ό,τι δει και δε του αρέσει ή δε συμφωνεί, δικαστής εκτελεστής, σταυροφόρος εμπνευστής. "εσύ, αυτός, εσείς κι αυτοί", "όλοι λάθος, όλοι μαζί". "Μα εγώ σωστός, φυσιολογικώς", "κοίταζε με να μαθαίνεις, διαρκώς".

 Δε χρήζει πιά αμφιβολίας. Αναθεώρησης λάθους και σωστού. Ώρες ώρες κι η -λανθασμένη- σιγουριά πως δεν υπάρχει κάτι νέο πιά να μάθει. Πως δεν υπάρχει λόγος να κριθεί, απ'τον εαυτό του για αρχή, αν δεν έχει χαθεί, φυσικά. Μόνο υποδείξεις, συμβουλές, οδηγίες. Κι αντίφαση, αλλιώς θα'χε και λίγη φάση η όλη φάση. Αλλά δεν έχει. Ακόμα κι οι υποδείξεις, συμβουλές κι οδηγίες τον ίδιο εξυπηρετούν. Πολλά απ'αυτά που λένε αυτοί που διαρκώς μιλούν, είναι για να τα ακούν. Αλλιώς δε θα μιλούσαν ακόμα, απλά θα κάνανε. Αλλά, δεν, οπότε μπλά μπλά. "Μου φταίει αυτό/ς αυτό/ς κι αυτό/ς. Σκατά τα΄χουν κάνει". Φυσικά όταν παντού γύρω σου μυρίζει σκατίλα, ο ίδιος ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μυρίζεις κεράσι, σωστά?

 Τελικά τι λέμε? Να σου πω τι ακούω. Στοχοποίηση, διάκριση, ανάδειξη και τροφή της διαφοράς, απωθημένα, κόμπλεξ κάθε τι στερημένου (εξεζητημένου και μη) και δικαιολογίες. "Αν δεν... θα... αλλά αφού έτσι... πως αλλιώς..δεν είναι ο καιρός..."

 Όπου βλέπεις κάποιον να δείχνει με το δάχτυλο και να κηρύσσει να θυμάσαι να κοιτάξεις μήπως μιλάει σε ένα καθρέφτη και δε το ξέρει.

Παύλος - vlospa kasbe