ΤΡΟΜΟΣ

 Λες και ξέρουμε.. Φυσικά, όχι όλοι απαραίτητα. Σπίτι, οικογένεια, νερό, φαγητό, κοινωνία και ένα αύριο που πολλοί μπορούν και το θεωρούν, όχι, μάλλον το καθιστούν, ρουτίνα. Ααχ ρουτίνα, εσένα πόσο σε καταλαβαίνουμε. Προφανώς σε έχουμε βιώσει όλοι.

 ΤΡΟΜΟΣ για μένα είναι 2 πράγματα. Η μοναξιά είναι το ένα. Η διαρκής διερρώτηση του γιατί είναι το 2ο. Γιατί, ανάλογα με την κάθε περίπτωση.
 

Μοναξιά

 Θυμάται κανείς να άνοιξε την πόρτα και να μπήκε? Ή μάλλον να βγήκε στον κόσμο μας? Μας φωνάξανε. Χρειάστηκαν 2 άτομα για να φέρουν 1 νέο στον κόσμο τους. Ποιός δεν έχει συνηθίσει τη συντροφιά εξ'αρχής? Ποιός μεγάλωσε μόνος, επιβίωσε, πήρε μόρφωση όλα μόνος του? Η αρχή μας και το τέλος μας περιλαμβάνουν πάλι, παραπάνω άτομα απ'το δικό μας μονάχα. Γιατί απ'την αρχή χρειαζόμαστε συντροφιά και τη θέλουμε μέχρι το τέλος, συνήθως. Το θεωρώ αυτονόητο, λογικό και δικαιολογημένο. Το να στερήσεις από κάποιον τη συντροφιά, είτε τη δικιά σου, είτε των άλλων ανθρώπων. Είναι ώρες που θες κάποιον, που χρειάζεσαι κάποιον, θες κάποιον να σε χρειάζεται και χρειάζεσαι κάποιον να σε θέλει. Μόνο εσύ (κι εγώ)? Φαντάσου να σου το στερούν. Είτε απ'την αρχή είτε ξαφνικά μιά στιγμή.

Γιατί

 Πάλι από μικρός. Θυμάμαι. "Μαμά τι είναι αυτό?". Κι ακόμα πιό πριν, πριν μπορώ να μιλάω, όταν ακόμα κατέστρεφα πράγματα για να δω πως είναι από μέσα. Και τότε οι γονείς μου και άλλοι μου εξηγούσαν τι είναι κάτι, αυτό, το τάδε, το άλλο. Έπειτα σχολείο/α. Κάθε ερώτημα που προέκυπτε ή που έθετα ο ίδιος συνειδητά και μη στον εαυτό μου, απαντιόταν. Συνήθως από κάποιον άνθρωπο. Συνήθως όχι από εμένα. Για πολλά έμαθα το λόγο. Το γιατί. Γιατί έφαγα φαγητό που δε μου άρεσε, πήρα κακή βαθμολογία, νέο δώρο. Κάθε γιατί έχρηζε απάντησης και τη δεχόταν.

Τρόμος

 Η παραπάνω λέξη μονάχα σα λέξη μου'ναι γνωστή και σαν βίωμα μου'ναι άγνωστο. Ούτε στα μάτια ενός ανθρώπου δε θυμάμαι να την έχω αντικρίσει. Ωστόσο τολμώ να βάλω κάτω ένα νέο παλιό και μελλοντικό που μαθαίνεται και δε μαθαίνεται πάντοτε και παντού, όπως είναι, παράδειγμα. Ρατσιστική βία. Όταν πάνε αντιμέτωποι με έναν.. Αυτός ο ένας πόσο ένας, μόνος είναι εκείνη τη στιγμή. Μερικές φορές ξέρει κιόλας τι ακολουθεί. Δεν είναι απαραίτητο όμως να ξέρει γιατί. ... Τι να φανταστώ? Βασικά, για αρχή, ΕΓΩ οφείλω να φανταστώ? Εμένα απλά μου φαίνεται τρομακτικό να αποφασίζει κάποιος άλλος για σένα και μάλιστα να μη γνωρίζεις τίποτα, το πότε το που το ποιός το γιατί... Αυτό.


Παύλος - vlospa kasbe