Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

Ένα δώρο που δε χάνεται


 Βρίσκουμε, χάνουμε. Δίνουμε, παίρνουμε. Δώρο. Στιγμές. Μία πληθώρα βιωμάτων και συναισθημάτων. Συναλλαγή. Με τον εγκέφαλο και τους συνανθρώπους μας. Κοκτέιλ αισθήσεων.

 Βίωμα. Το να ζήσουμε τη ζωή, τις στιγμές της, μόνοι μα και μαζί με άλλους. Να συναισθανθούμε και να μοιραστούμε. Θαύμα! Ή μήπως έτσι (θα έπρεπε να) είναι η πραγματικότητα?

 Δίνουμε και παίρνουμε. Μα δε φαίνεται! Κάτι ζωντανό που καλλιεργείται μέσα μας. Το συντηρούμε, το εκτρέφουμε ή το σκοτώνουμε, το ξεχνάμε και το θάβουμε. Ο χρόνος περνάει, μα το βίωμα και συναισθήματα που δημιούργησε και μοιραστήκαμε μένουν.

 Στη μνήμη μας κάτι παραμένει (και περιμένει). Μία ζωηρή εικόνα, ένας έντονος ήχος, μία μυρωδιά, μία θαυμάσια γεύση, ένα άγγιγμα. Το βίωμα μεγάλωσε, ενηλικιώθηκε, κι έγινε ανάμνηση. Ένα θαυμάσιο δώρο!

 Το δώρο αυτό δε χάνεται. Πραγματικά! Κι ακόμα κι αν χαθεί κάποτε γνωρίζουμε άνα πάσα στιγμή που είναι κρυμμένο, χαμένο. 


Παύλος - vlospa kasbe