Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015

Παύση (press pause)


 Η γη γυρνά, ο κόσμος κινείται, η μουσική που συνέθεσα και συνήθισα παίζει.
Μα ξαφνικά παύση, διερώτηση, σοκ. Ή με διαφορετική σειρά. Παύση! Η γη σταματά να γυρνά, ο κόσμος να κινείται, η μουσική να παίζει. Μόνο οι στροφές στο κεφάλι μου κι οι προβληματισμοί μου.

 Η αμφιβολία για τα δεδομένα, η απορία για τα πεπραγμένα. Ψευδή ή αληθή, σωστά ή εσφαλμένα. Τι είναι εδώ, γιατί είναι εδώ, πως είναι εκεί, που είναι αλλού, τι και ποιός είμαι εγώ, πως είμαι εγώ, γιατί είμαι εγώ, γιατί είμαι εδώ.

 Τι είναι φυσιολογικό, τι είναι αλήθεια, ποιός και με βάση "τι" τα όρισε αυτά?

 Παύση στην παύση, και παρατήρηση. Σταματώ να σταματάω κι απλά παρατηρώ. Παρατηρώ, κρίνω, αξιολογώ, επαληθεύω,διαψεύδω, ονειρεύομαι, κοιτώ ξανά. Μία παράσταση κι εγώ θεατής, ανακριτής. Ανάβω τη λάμπα και στοχεύω κεφάλι, να προκαλέσω ζάλη και μία ασταμάτητη ροή πραγματιτκότητας. Ρίχνω φως στο σκοτάδι της άγνοιας, περνώ τη λογική ως τα σύνορα της παράνοιας κι ό,τι ακολουθεί.

 Υπάρχει τέλος, υπάρχει αρχή? Ή μία ασταμάτητη αέναη ροή? Επανεκίνηση κατά το πέρας του τέλους, πριν την αρχή της αρχής.


Παύλος - vlospa kasbe

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015

Χάπι νιού γ(κ)ίαρ


 Χρόνος είναι και περνά. Γερνά. Δεν έχει κι άλλη επιλογή. Άλλοτε εύκολα, άλλοτε δύσκολα και δυσκοίλια, περνά ο μπαγάσας. Άνθρωποι είμαστε κι έχουμε τη δυνατότητα αλλαγής, βελτίωσης, εξέλιξης κι αντιστρόφως μ'όλα τα αρνητικά κι ίσως κι άλλα τόσα. ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ, ξαναγράφω.

 "Ω!Νέε χρόνε, ερχόμενος φέρε μαζί σου..."
Υγεία, αγάπη, ευτυχία συν μία λίστα για το σούπερ μάρκετ.
 "Ω!Παλιέ χρόνε φεύγοντας πάρε τα σκουπίδια και τον πούλο και..."

 Έχω αφιερώσει μεγάλο μέρος της, μεγάλης (...), ζωής μου στην κατανόηση της ανθρώπινης βλακείας που έχει πάψει να μας δέρνει και μας βγάζει στεγνά νοκ-άουτ πλέον δίχως ιδιαίτερο κόπο.

 Μόνο 1 ερώτηση καταφέρνω να αρθρώσω.
Ο νέος χρόνος είναι κάτι σαν ντελίβερυ Άη-Βασίλης για άϋλες επιθυμίες του υλιστή ανθρώπου?

 Ούτε 1 απάντηση δεν έχω λάβει. Ίσως απ'το 2016 ζητήσω να φέρει αυτήν την απάντηση, απελπίζομαι, απελπίζομαι. Με τους συνανθώπους μου. 

 Αισθάνομαι σα να βλέπω απ'το παράθυρο δέντρα να μεταφυτεύονται. Ανθρώπους άκαμπτους, μουδιασμένους, υπνωτισμένους, λιπόθυμους, νεκρούς να μεταφέρονται σε νέα σημεία, στέκια.

 Όλοι θέλουν αλλαγή μα κανείς να αλλάξει, όλοι θέλουν δράση μα κανείς να κινηθεί.

 Σηκωθείτε, έφθασε η βασιλόπιτα! Σε ποιον άραγε θα πέσει το φλουρί? Θα του πέσει στο κεφάλι μπας και ξυπνήσει? Θα του πέσει στο πάτωμα να επιστρέψει στο επίπεδο του? Θέλω να πλάσω ένα τεράστιο φλουρί και μέσα του να θάψω και να κηδέψω μία βασιλόπιτα, χωρίς φλουρί.

Για να κλείσω θα προσπαθήσω να δώσω ένα νόημα (ίσως και 2 αν είμαι ικανός).
Στις ευχές έχουμε όλοι δικαίωμα. Στις απαιτούμενες πράξεις για μεταμόρφωση -πεταλούδας- της ευχής σε πραγματικότητα, έχουμε όμως λίγοι την υποχρέωση. Κι είναι για εμάς. Εσείς που κοιμάστε κι εσείς που ονειρεύεστε συνεχίστε ακάθεκτοι.

Παύλος - vlospa kasbe