Κανόνας απαράβατος

Το πιο γλυκό μεθύσι
Σαν σκέφτομαι όταν πίνω
Όλα όσα έχω ζήσει

Όπου και να μείνω
Το δέρμα μου χορεύει
Για ό,τι πίσω αφήνω

Σαν παιδί που ξεθαρρεύει
Το ποτήρι μου γεμίζω
Κι ο νους μου αγριεύει

Όλα όσα χτίζω
Κοιτάζω μες το χθές
Κι αρχίζω να γκρεμίζω

Γεμάτος ενοχές
Κοιτάζω προς το αύριο
Και βλέπω πληγές

Ένα μέλλον μακάβριο
Εστιάζω σε σημεία
Σ'έναν ουρανό άγριο

Μέσα στην ιστορία
Που έγραψα μ'αφέλεια
Ψάχνω τη σημασία

Μέσα στα θεμέλια
Χωμένη η ουσία
Κρυμμένη μεταμέλεια

Κάθε ζωή και θάνατος
Αυτό δεν είναι ατέλεια
Μα κανόνας απαράβατος


Παύλος - vlospa kasbe