Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

Τα πρόσωπα των προβλημάτων μου



 Τους έδωσα πρόσωπα, και τα έβγαλα βόλτα. 

 Άνοιξα την εφημερίδα και διάβασα για την φτώχια και την πείνα των συνανθρώπων μου, καταραμένοι πολιτικοί. Νευρίασα. Κάπνισα 2-3 τσιγάρα με τον καφέ μου, ηρέμησα.

 Άνοιξα την τηλεόραση κι είδα ένα ντοκιμαντέρ για την καταστροφή του φυσικού μας περιβάλοντος, καταραμένοι υλιστές. Τσαντίστηκα. Άραξα στον καναπέ και κοιμήθηκα ένα διωράκι, χαλάρωσα.

 Άνοιξα τον υπολογιστή κι είδα ένα βίντεο για την ενδοοικογενειακή βία, καταραμένοι άνθρωποι. Εξοργίστηκα. Έκανα έρωτα στο ταίρι μου, ξεχάστηκα.

 Βγήκα έξω στο δρόμο κι είδα αδέσποτα βασανισμένα ζώα, καταραμένοι αναίσθητοι κι ανεύθηνοι τέρατα, άνθρωποι. Στεναχωρήθηκα. Πήγα για ένα εσπρεσσάκι, όλα καλά.

 Παρακάτω στην πλατεία, είδα να την πέφτουν σε μετανάστες, καταραμένοι ρατσιστές. Τα'χασα. Πήγα μιά βόλτα στα μαγαζιά, τα βρήκα.

 Πέρασα απ'το πάρκο κι είδα χρήστες ηρωίνης, καταραμένη κοινωνία. Λυπήθηκα. Λίγο πιό δίπλα, ήπια έναν μπάφο, ξέφυγα.

 Είδα παιδιά στα φανάρια να πουλάνε χαρτομάντηλα, καταραμένοι άνθρωποι. Ξενέρωσα. Πήγα μία βόλτα με το αμάξι μου, είδα τα πράματα αλλιώς.

 Επέστρεψα σπίτι μου, με κοίταξα στον καθρέφτη. Δεν είμαι το πρόσωπο των προβλημάτων. Είμαι άλλο ένα πρόσωπο εκείνων που δημιουργούν τα προβλήματα αυτά.

 Απάθεια, αμάθεια, άρνηση αμφιβολίας, αποφυγή ευθυνών, εθελοτυφλία, αυταπάτες, σιγουριά στο αλάθητο, απαξίωση επαναξιολόγησης, απώθηση τύψεων, απάθεια. Απάθεια!

Παύλος - vlospa kasbe