Πες μου ένα γλυκόπιοτο ψέμα, να πιστέψω στην αλήθεια που μέσα του έκρυψες.
Πως γεννήθηκα ζωντανός, πως έζησα το όνειρο και πως πέθανα αληθινός.
Εισιτήριο που δεν αγόρασα, ευκαιρία που μαραζώθηκε, στα αζήτητα την έριξες.
Φρόνιμος στο σπίτι, υπάκουος στο σχολείο, κερδοφόρα εργασία, βίος υγιεινός.
Δώσε μου κι άλλα λεφτά να συνεχίσω να αγοράζω, πράματα που θα πετάξω.
Ό,τι στην εκκλησία βαφτίσαμε ανάγκη, μία καλή γνώριμη μασκαρεμένη αυταπάτη.
Κάθε μέρα πνιγόμαστε στη συνήθεια, ποιός ο λόγος για βοήθεια να ουρλιάξω?
Ντύσου καλά, νιώσε σκατά, άκου... αρκετά! σκάσε επιτέλους και τράβα στο πάρτυ!
Στο δρόμο περήφανοι περπατάμε, βλεπόμαστε, μα δε κοιτάμε, πέρα απ'την ξερή όαση.
Κάθε μέρα πνιγόμαστε μονάχοι σε έναν ωκεανό που ονομάσαμε "συνήθεια".
Παράσταση καθημερινή, βλέπεις, εμείς οι δύο δε χρειαζόμαστε την τηλεόραση.
Ποιός ο λόγος να ψάξω τη φωνή μες το κεφάλι μου που ουρλιάζει για βοήθεια?
Χαιρετιόμαστε, μα ο ένας τον άλλο σιχαινόμαστε σαν τύχει κι ακουμπάμε.
Μην αναρωτιέσαι, πάρε μπετό κι άλλα οικοδομικά δανεικά υλικά. Χτίσε σιγουριά.
Άκαμπτοι, αναίσθητοι, κολλημένη ιδέα, νομίζουμε πως νιώθουμε κι όλα τ'αγαπάμε.
Μεγάλη αλήθεια? Πως μόνη κι ειλικρινά αναπόφευκτη παρέα μας μονάχα η μοναξιά.
Σσς. Κάνε ησυχία. Βάλε ακουστικά και άκου το άσμα που θα βγάλει ο κύκνος σου.
Αναγνωρίζεις πλέον όλους σου τους ήχους σε έναν κόσμο δίχως ίχνος μουσικής.
Κοιμήσου νωρίς, η ώρα είναι τώρα. Τώρα η ποτέ? Ξύπνα! Πέθανες στον ύπνο σου...
Αυτή ήταν η λογική της παράνοιας, κι αυτή ήταν η παράνοια αυτής της λογικής.
*Συζητώντας με τη ζωή μου, για την ίδια μας τη ζωή.*
Παύλος - vlospa kasbe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου