Φαύλος. Και άυλος. Μα και κύκλος. Ξεκινά, τελειώνει και ξανά ξεκινά για να τελειώσει πάλι και να ξεκινήσει ξανά. Πάει λέγοντας. Όπως κι εμείς. Πάμε λέγοντας στους εαυτούς μας. Πως δεν είναι κύκλος. Μα γραμμή, ευθεία κατά προτίμηση. Ανηφορική ζιγκ ζαγκ λόγω δυσκολιών και δυσκοίλιων χωνευτών. (εκ του χωνευτή, εκείνου που χωνεύει)
Που αναφέρομαι? Όχι φίλε/η. Το ερώτημα, αν χρειάζεται να γίνει, είναι που ΔΕΝ αναφέρομαι. Στη ζωή και το θάνατο, τα θέλω και τα αποκτώ, τα θυμάμαι και ξεχνώ, τα σκέφτομαι και τα πράττω, τα αγαπώ και τα μισώ. Παντού αναφέρομαι. Άρα και πουθενά ΔΕΝ αναφέρομαι.
Γεννιόμαστε για να περπατήσουμε στη γη την οποία θα επιστρέψουμε σαν πεθάνουμε. Επιδιώκουμε να αποκτήσουμε ό,τι έχουμε στερηθεί. Θυμόμαστε όσα δε θέλουμε να ξεχάσουμε. Σκεφτόμαστε ό,τι μας έχει καρφωθεί στο μυαλό, απ'αυτά που (νομίζουμε πως) γνωρίζουμε. Αγαπούμε ό,τι δε μισούμε, ακόμα, κι αντιστρόφως.
"Εκτιμάς κάτι μόλις το χάσεις." Μπα. Σου λείπει αυτό το συναίσθημα που'χες όσο το'χες. Το οποίο όσο δε το'χεις, το ξεχνάς, και νομίζεις πως το χρειάζεσαι, ενώ απλά θες να το θυμηθείς [για να θες να το (ξε)χάσεις] πάλι.
Μη περιμένεις άλλο παράδειγμα εδώ. Κοίτα έξω απ'το παράθυρο τη σχέση ήλιου και φεγγαριού, μεταξύ άλλων.
Παύλος - vlospa kasbe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου