Γιατί δεν χαίρομαι

-Γειά! Με λένε τάδε! Εσένα?
-Γειά. Εμένα δείνα.
-Χάρηκα!
-Βιάζεσαι (ηλίθιε/α!)...

 Γνωρίζεις νέους ανθρώπους και... Τι και? Για περίμενε λίγο! Τι πάει να πει γνωρίζεις? Δώσε μου έναν ορισμό! Μαθαίνεις το όνομα του? Μερικές πληροφορίες περί αυτού? Ανοίγεις σα παραθυρόφυλλα το θώρακα του και χαζεύεις τα όργανα του και τα εσώψυχα του μέχρι να αναγνωρίσεις λειτουργίες και διαταραχές?

 Έλα, "γνωριμίες"... Γνωρίζεις νέους ανθρώπους. Οι υπόλοιποι, οι παλιοί δηλαδή κι αυτοί οι ίδιοι που τους γνωρίζεις, ήδη, αμ πως. Δε γνωρίζετε τίποτα. Άχρωμα πλασματάκια σε σειρά και ρυθμό. 

 Και το κυριότερο! Το χαρακτηριστικό μου? Δε βιάζομαι. Δε βιάζομαι να θαρρώ πως γνώρισα και πως δήθεν χαίρομαι. Αν γνώρισα. Αν γνώρισα σημαίνει κολύμπησα μέσα στα παράλογα πελάγη με οδηγό τον ανατέλλοντα ήλιο μέσα στα βάθη ενός ανθρώπου. Τα όσα δε γουστάρω σε αυτόν να τα λούζομαι με οδηγό όσα γουστάρω σε αυτόν. Κάτι που στη "γνωριμία", ή μάλλον να το αποκαλέσω "απλά ανταλλαγή πληροφοριών", δεν είναι δυνατό. Κυριαρχεί ο φόβος.

 Χάρηκα! Αυτό λέω στα νεκροταφεία. Σε τάφους ανθρώπων που έζησα. Γιατί πεθαίνοντας αυτοί οι άνθρωποι μου έδωσαν το ελεύθερο για σχηματισμό γνώμης. Και ναι. Χάρηκα. Για όλους όσους άφησαν αυτό τον κόσμο, χάρηκα που τους γνώρισα. Γιατί τους γνώρισα. Χάρηκα λοιπόν.

 Εσύ, χάρηκες? Αν θες τη γνώμη μου, τελείωνε και πέθανε!

Παύλος - vlospa kasbe (χαρούμενος)