Σύγκρουση Κόσμων

Αληθινό, δίκαιο, καλό,σωστό. Δεν υπάρχουν!
Αλήθεια, τι είναι πραγματικότητα, και
πραγματικά, τι είναι αλήθεια?
Τι είναι, ή τι ονομάζουμε?

 Θεωρώ πραγματικότητα αυτό που μας συμβαίνει και το αντιλαμβανόμαστε (/πλήρως) ή όχι, το ερμηνεύουμε ή όχι και θα συνεχίσει να συμβαίνει, όπως και συνέβαινε, είτε το αντιληφθήκαμε κι ερμηνεύσαμε είτε όχι. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος τέτοιες λειτουργίες. Το σύνολο αυτών των φυσικών λειτουργιών/ κανόνων φυσικής, χημείας και λοιπών επιστημών είναι που αποκαλώ πραγματικότητα.

 Θεωρώ αλήθεια την κάθε ειλικρινή σκέψη, έκφραση ή συναίσθημα, λόγο, πράξη. Απαντώντας ειλικρινά σε κάτι που (αργότερα συνειδητοποίησες πως) δεν γνωρίζεις, τι καταντά την αλήθεια σου, αν όχι ψέμα? Πράττοντας βεβιασμένα τι την καταντά? Ανάλογα την οπτική γωνία η αλήθεια διαφέρει. Οι "αλήθειες" που δημιουργούμε και πιστεύουμε σ'αυτές μέχρι να τις μετατρέψουμε σε λειτουργίες κανόνες αυτού του κόσμου είναι που αποκαλώ αλήθεια.

 Δεν αποκλείω πως θα μπορούσε να υπάρχει/υπάρξει/υπήρξε παράλληλη πραγματικότητα.
Αποκλείω το ενδεχόμενο σε μία αντιπαράθεση ανθρώπινου, ανθρωπιστικού, θρησκευτικού/πολιτικού/ εθνικού/οικονομικού/ κ.α. περιεχομένου, έστω ένας απ'τους συμμετέχοντες να έχει πλήρη επίγνωση των διαφορών μεταξύ όσων αποκαλεί αλήθεια και πραγματικότητα. Επίσης! Το ζήτημα της αντιπαράθεσης είναι ποιός έχει δίκιο. Κανένας.

 Καθε τί γνωρίζουμε και μας αγγίζει με κάποιο τρόπο, καθε τί μαθαίνουμε από μικρή ηλικία και το κάνουμε προγραμματισμένα, καθε τί μας είπαν και δεν επιβεβαιώσαμε (δεδομένα) τα αποκαλούμε αλήθεια. Η αιτία της έκφρασης/σκέψης/πράξης μας είναι η πίστη μας στο αλάθητο μας. Σιγουριά στη σιγουριά μας. Σκέφτομαι ή κάνω κάτι γιατί το πιστεύω, κι αντίστοιχα επειδή πιστεύω σε κάτι σκέφτομαι ή κάνω κάτι. Η αλήθεια του καθενός είναι αυτή που τον βολεύει (εγώ, εδώ, τώρα καλή ώρα). Η αλήθεια που τον συμφέρει, η αλήθεια που θέλει να πιστεύει πως μόνο αυτή είναι και δεν είναι λάθος, η αλήθεια που μπορεί να φανταστεί.

Τι είναι καλό? Για μένα, για σένα για τον καθένα? Διαφέρει και αυτό όπως και οι γνώμες και οι φάτσες των ανθρώπων. Κάτι καλό για έναν μπορεί να ισοδυναμεί με κάτι κακό για έναν άλλο.

 Δίκαιο? Δεν υπάρχει, όπως και αλήθεια δεν υπάρχει. Ίσως εκφάνσεις μα μέχρι εκεί. Παρακάτω κείτεται η ουτοπία. Εγώ την έπλασα, εγώ και την έθαψα. Τι είναι δίκαιο? Αναλόγως την οπτική γωνία του παρατηρητή και τα πιστεύω του ενός ή του άλλου, το δίκαιο ποικίλει. Δεν υπάρχει δίκαιο σ'αυτό τον κόσμο. Δες τη ζούγκλα. Έτσι πάει, έτσι και γίνεται. Δεν έχει σημασία το γιατί. Σημασία έχει το πόσο σε επηρεάζει.

 Σωστό. Σωστό ποιό είναι? Πάλι διαφέρει ανάλογα τον άνθρωπο. Ποιό σωστό και λάθος? Για ποιόν?

 Αλήθεια, δίκαιο, καλό, σωστό και λοιπά ωραία ονόματα λοιπόν εν ολίγοις τα αρνούμαι. (ώντας ψύχραιμος) Υπάρχει απλά η ζωή και όσα συμπεριλαμβάνει η ζωή. Καθώς η αλήθεια, το σωστό και το δίκαιο διαφέρουν και ποικίλουν ανάλογα τον άνθρωπο και τις αρχές/πιστεύω/φοβίες/ελπίδες του και τη ζωή του (και τον τρόπο που -την- έζησε) δεν δέχομαι έναν και απόλυτα μοναδικό κανόνα. Μονάχα ερμηνείες βασισμένες στη σιγουριά μας και τη θέληση μας για αποφυγή της θλίψης στη συνειδητοποίηση ΠΩΣ ΤΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ.

 Όλα είναι μία παράσταση ισχυρογνώμονων ανθρώπων και της ασυνείδητης (πλέον με τον καιρό συνήθειας) τους αποφυγής της αποδοχής πως τίποτα δεν είναι όπως νομίζουμε πως είναι όλα.

Η γη μας λοιπόν είναι γεμάτη "αλήθειες", "σωστά" και "δίκαια". Μία αλλαγή μπορεί να μην επέλθει και ποτέ ή να έρθει αργά και σιγά-σιγά ή και γρήγορα σβέλτα-σβέλτα. Κάθε "καλή" αλλαγή αποδίδεται στην αλήθεια μας το πιστεύω μας τις αρχές κοκ. Κάθε κακή αλλαγή οφείλεται (κατά τη γνώμη μας) στην "κακή"/άσχημη/λάθος/άδικη(κ.ο.κ.) επιρροή των άλλων.

 Θεωρείς αλήθεια πως μπορείς να ορίσεις σωστά μία πραγματικότητα δίκαια και καλή για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς? (ο πλανήτης μας, όλοι, το σύμπαν ολόκληρο επίσης, μπορούν να θεωρηθούν ένας ζωντανός οργανισμός.) Αν ναι, τότε δεν είναι τέλεια (όπως τίποτε σε αυτό τον κόσμο), σε πληροφορώ, κάτι δεν έχεις ψάξει, κάτι θα μεταβληθεί σύντομα ή με το πέρασμα του καιρού. Κάτι που τώρα δεν μπορείς να υπολογίσεις.

 Καθε τί ενώνει τους ανθρώπους κι έχει ένα όνομα ή ένα σύμβολο, περικλείει τις αλήθειες του, τα δίκαια, τα καλά και σωστά του. Έθνη, θρησκείες, πολιτεύματα, οικονομίες. Κανείς όμως και πουθενά μέχρι τώρα δεν έχει φανεί ταυτόχρονα δίκαιος, καλός, σωστός και λέγοντας την αλήθεια. Αυτό είναι μιά αλήθεια, μιά πικρή μάλιστα αν σε ενδιαφέρει, μα αν όχι? Παραμένει ένα γεγονός που περιμένει να ανακαλυφθεί/ επαληθευτεί απ'τους ανθρώπους.

 Κάθε σύνολο ιδεών, αντιλήψεων και πεποιθήσεων, κάθε αρχή, κάθε πιστεύω, κάθε φόβος και κάθε ελπίδα, κάθε κρίση (κρίνω), περιέχει άλλο ένα σύνολο από αλήθειες, από δίκαια καλά και σωστά φρονήματα. Κόσμοι ολόκληροι. Όλοι διαφωνούμε μεταξύ μας. Σε κάτι, σε οτιδήποτε. Κόσμοι συγκρούονται. Είναι εμφανές γεγονός, έστω και μεταφορικά γεγονός, μα εμφανές κυριολεκτικά. Σε ιδεά, έκφραση, αντιπαράθεση, διαμάχη, πόλεμο.

 Είμαστε μικροί κόσμοι που συγκρουόμαστε, καθημερινά συνειδητά και μη, θελημένα και μη, στοχευμένα και μη, μεταξύ μας. Άλλες φορές το δεχόμαστε. Άλλες το δέχονται οι υπόλοιποι. Συγκρουόμενα αυτοκινητάκια στο λούνα παρκ, ταξιδεύουμε χαρωπά στο διάστημα που γνωρίζουμε και συγκρουόμαστε. Σπάνια ένας να αποδεχτεί να εγκαταλείψει τον κόσμο του.
Κινούμαστε όπως στους δρόμους της Αθήνας οι οδηγοί. Όλων των ειδών οι οδηγοί. Ζούγκλα.

 Ο κόσμος μας μοιάζει με ένα μεγάλο κουβάρι από μακριές τρίχες. Μπορείς να πιάσεις μία τρίχα, οποιαδήποτε, κι από εκεί να αρχίσεις να ξετυλίγεις το κουβάρι με βάση τη θεωρία και πως όλα κινούνται γύρω από αυτή. Μπορείς να πεις πως όλα κινούνται γύρω απ'την ανάγκη. Ή γύρω απ'το φόβο, την ελπίδα. Όλα κινούνται γύρω απ'την ομορφιά, τη δύναμη, την επιβίωση ή απλώς όλα κινούνται γύρω γύρω.  Φυσικά το ότι μπορείς να δώσεις μία ερμηνεία, απ'αυτές ή άπ'άλλες δε καθιστά την ερμηνεία γεγονός.

 Όλα όσα έγραψα αποδεικνύουν πως κι αυτό το κείμενο μια ιδέα είναι. Ένα σύνολο μπλα-μπλα-μπλα... Αν είμαι σωστός, δίκαιος, αν τα λέω καλά και γράφω την αλήθεια μου'ναι αδιάφορα. Καθώς όπως εξήγησα παραπάνω, δε πιστεύω πιά σε αυτά. Κι αν εσύ μειοψηφία της μειοψηφίας (μειοψηφία που με διαβάζει και μειοψηφία μέσα αυτή που συμφωνεί) όπως θα διαπίστωσες δεν είμαστε μοναδικοί. Πρώτον γιατί ακόμα κι αυτή η ιδέα του κειμένου περιέχει αυτό το σύνολο που ανέφερα. Δεύτερον γιατί μπορεί και να'ναι έτσι όπως νομίζω. Είτε το σκέφτηκες πρώτος είτε όχι όμως, δεν είμαστε μοναδικοί. Όχι ακόμα.

 Μοναδικοί για μένα είναι όσοι συγκρούουν καταμέτωπο άφοβα τον κόσμο τους με τους κόσμους των άλλων χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο, απλά επειδή βρέθηκαν μπροστά τους. Επειδή δε γυρνάνε την πλάτη τους σε ό,τι γίνεται. Εκείνη η θαυμάσια στιγμή είναι που πατάνε στον ένα κόσμο που μας ενώνει όλους, αυτόν που πατάμε. Και εκείνη τη στιγμή οι άλλοι πατάνε στον ίδιο κόσμο με τους μοναδικούς εκείνους που ανέφερα. Πολλές φορές σα φοβιτσιάρηδες επειδή δε τους κατανοούμε τους βαφτίζουμε "παράλογους, τρελλούς! Χμφ! Σκουπίδια..."
Τι παράξενο, να αποκαλούν τα ποντίκια τους άλλους σκουπίδια...

Παύλος - vlospa kasbe