Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Ντόμινο ο χορός αυτός


 Βαριέμαι. Βαριέμαι, βαριέμαι... Βαριέμαι! Βαριέμαι να περιμένω μέχρι τότε! Άσχημη ανυπομονησία. Ο χορός θα λάβει μέρος αναπόφευκτα. Όλο και περισσότεροι παίρνουν μέρος. Ένας-ένας, λίγοι-λίγοι. Σπάνια ομαδικά πριν και μετά το χορό. Ωστόσο κάποιοι ζητάνε ακόμα να χορέψουν χέρι χέρι με άλλους δίπλα τους, μαζί τους.

 Ο χορός? Ο χορός είναι. Λίγο άδικο να προσπαθήσω να περιγράψω κάτι που φαντάζομαι ενώ το θεωρώ φυσικό επόμενο κι αναπόφευκτο στην πραγματικότητα υπολείπεται από τη διάθεση ίσως κι ικανότητα αρκετών, με λόγια. Απλά λόγια λοιπόν.. Ζούμε στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα αναφέρομαι. Έχει χορευτές? Η μουσική δεν έχει χαθεί, ακόμα γυρίζει ο δίσκος κι η γη μαζί του. Απλά χορεύεις μόλις χάσεις σχεδόν οτιδήποτε. Λίγοι θέλουν να χορέψουν, ναρκωτικό δεν είναι μα είναι εθισμός, όταν αρχίσεις δεν έχεις λόγο να θέλεις να σταματήσεις τον χορό.

 Χανόμαστε. Ακόμα κι άψυχα πανομοιότυπα και πανομοιόψυχα πλάσματα που είμαστε αισθανόμαστε, μας δίνεται η ευκαιρία, έστω κι αργά, κάποια στιγμή. Θέλουμε να το δούμε όμως? Χάνουμε ανθρώπους, σπίτια, δουλειές, όνειρα, την εξασφάλιση κάλυψης βασικών αναγκών, το θάρρος μας, τους εαυτούς μας, τη γη. Χανόμαστε. Πάντοτε έτσι ήταν. Κάποιοι χορεύουν και κάποιοι απλά κοιτάνε.

 Μόλις τα χάσεις όλα ξεκινά ο χορός. Άργησε δε θαρρείς αγαπητέ? Συνειδητοποιείς τώρα πως δεν άκουγες φωνές μες το βουβό κεφάλι σου, μα τη μουσική, τα τύμπανα του πολέμου! Τώρα χορεύεις. Μένω, πάλι, ή μάλλον ακόμα, παρατηρητής. Σε θαυμάζω και σε χαζεύω για ώρες. Σε ζηλεύω, νομίζω, με μιά καλή έννοια. Ίσως ζηλεύω απλά την ώρα σου. Ο χορός μου θα έρθει να με καλέσει, η μουσική θα'ναι πιό ξεκάθαρη, στην ώρα τους. Στην ώρα μου λοιπόν να χορέψω κι εγώ. Δεν έχει κινήσεις. Απλά αφήνεσαι, στη μουσική που ακούς, με όποιο τρόπο αισθάνεσαι πως θέλεις να κινήσεις τα άκρα σου το κάνεις, τα προσγειώνεις σε ανθρώπινα πρόσωπα, ξανά και ξανά. Γιορτή δίχως ΚΟΚΚΙΝΟ δεν έχει πραγματοποιηθεί, ακόμα.

 Μόλις τα χάσουμε όλα και δε μένει τίποτα πιά να χάσουμε, πως θα χορεύουμε? Θα μου χάριζες εκείνο τον χορό, θα τον μοιραζόσουν με όσους ήδη χορεύουν κι όσους θα ακολουθήσουν? Θαυμάσια, να αλλάξουμε και τη μουσική ύστερα! Σε κάτι πιό δημιουργικό.

Σημείωσις! Αγαπητέ αβοήθητε. Χορός εδώ = πάλη για ανατροπή των δεδομένων.
Σημείωσις 2! Να ανάψουμε μιά τεράστια φωτιά και να χορέψουμε γύρω της. Ύστερα μπορούμε να πιούμε και κατιτίς. Να ξεχαστούμε. Ενωθήκαμε, χορέψαμε, αλλά, γιατί ήμασταν χώρια? Αχ μη το ξεχάσουμε πάλι... Ας μάθουμε από νωρίς στα παιδιά να χορεύουν. Κι ας το αναπτύξουν όπως θέλουν εκείνα.

Παύλος - vlospa kasbe (δε χορεύω, τρέμω)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου