Αν εκφράζεσαι με κάποιο τρόπο, αν δημιουργείς, αν σκέφτεσαι όταν παρακολουθείς όσα βιώνεις κι όσα δεις. Αν. Τότε πες μου. Δε θεωρείς τους νεότερους σου ικανότερους από εσένα, με σαφώς καλύτερη προοπτική απ'ότι εσύ? Ναι, ή όχι και γιατί.
Δημιουργείς κάτι, σκεπτόμενος κατά τη διεργασία της διαμόρφωσης ένα μήνυμα για τους επόμενους, κάτι που έμαθες απ'τους προηγούμενους. Θες δε θες. Το γνωρίζεις δε το γνωρίζεις. Κι ο καθένας θα το ερμηνεύσει όπως πιστεύει. Τίμιο στοίχημα! Είσαι πομπός και είναι δέκτες. Ο άνθος!
Κι οι δέκτες? Ψάχνονται? Ή δέχονται τα εύκολα σερβιρισμένα της πεπατημένης (επιτυχημένης) οδού, ό,τι πουλάει κι είναι ευρέως γνωστό? Βυθίζεσαι ήδη στον πάτο της απάντησης σου. Απ'τον πάτο όλα είναι φαίνονται. Τόσο όσο η απάντηση σου. Σκάψε, βρες τη ρίζα, ανέβα, αν πέσεις σκέψου που θες ν'ανέβεις κι ανέβα πάλι.
Μα σε μία αναζήτηση το ζητούμενο είναι να βρεθεί ό,τι είναι αυτό που ψάχνεις. Όχι να ψάχνεις ό,τι βρίσκεις? Και τα 2! Ίσως με τη σειρά αυτή, μα σίγουρα. Ακόμα κι ένας κάμπος, μέχρι να κάνει την εμφάνιση του το πρώτο λουλούδι ήταν ερημία.
Μη χαρείς. Τα λουλούδια τα ξεριζώνουμε για να τα προσφέρουμε. Άνθρωποι... Ερημιά ξαναδημιουργείται. Μα και λουλούδια ξαναφυτρώνουν. Όσα βλέπεις κι όσα δε θα δεις.
Δε ξέφυγα απ'το θέμα. Βρίσκεις λουλούδια, στο τσιμέντο (dogmother), στη λάσπη, στην άκρη, μόνα τους, με άλλα. Γιατί υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να εξαφανίζονται και να ξαναφυτρώνουν μέχρι να γεμίσει με άνθη η ερημιά μας! Και μη τα ξεριζώνεις, μη τα μεταφυτεύεις. Πέρνα, δες τα μη τους μιλήσεις, πότισε τα αν δεις πως δε βρέχει για μέρες. Δεν είσαι κηπουρός.
Παύλος - vlospa kasbe (προσφέρω χάρτινα λουλούδια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου