Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Η μέρα εκείνη


 Απλά θυμάσαι πως ξαφνικά ξεκίνησες να ζεις. Και ποιός όχι? Κανείς δε μπορεί να θυμηθεί πριν τη ζωή. Ούτε μετά. Όσο ξαφνικά θυμάσαι να ήρθες μη ξεχάσεις πως θα φύγεις κιόλας. Αναπόφευκτη επιστροφή. Μάλλον, επιστροφή..

 Αν η ζωή είναι ένα σύμβολο ελπίδας, ο θάνατος είναι σύμβολο υπενθύμισης. Δίκαιο ή άδικο να κατονομάσει ένας αυτόν τον κόσμο, ο κόσμος αυτός απλά είναι όπως είναι. Ο κύκλος δείχνει να γράφει, είναι δίκαιο να πεθάνεις κάποια στιγμή, είναι άδικο να μη πεθάνεις.

 Είναι δίκαιο να φοβάμαι τον θάνατο, μα άδικο να μη τον αποδεχτώ. Τι ορίζει όμως ένας ως "ζωή", "θάνατο" και "φόβο"? Αυτό διαφέρει από τόπο σε τόπο και χρονολογία με χρονολογία, μεταξύ πολλών άλλων. Εγώ? Φοβάμαι μήπως αυτό που μέχρι τώρα αποκαλούμε ζωή, είναι μεν ζωή, μα με όλα τα στοιχεία του θανάτου.

 Ζω? Αναπνέω, χρησιμοποιώ τις αισθήσεις μου, σκέφτομαι, διατάζω το κορμί μου, περπατάω, τρέχω, πέφτω, αισθάνομαι πόνο, ματώνω, σηκώνομαι, τρέχω πάλι.
Χωρίς να έχω πεθάνει θεωρώ πως αν σταματήσουν οι παραπάνω λειτουργίες θα'μαι νεκρός. Είμαι σίγουρος πως όταν θα είμαι νεκρός δε θα μπορώ να το γράψω.

 Είμαι επίσης σίγουρος πως ήδη νεκροί γράφουν, μεταξύ άλλων, καιρό τώρα. Αν όχι νεκροί, τότε σίγουρα όχι εν ζωή, ή έστω όχι πλήρως. Αναπνέω, δε ρουφάω αέρα, σκέφτομαι δε με κινεί η σκέψη μου, διατάζω το κορμί μου όχι την καρδιά μου, περπατάω δεν με πηγαίνουν, τρέχω δε μεταφέρομαι, πέφτω δε ντρέπομαι να μείνω κάτω όσο χρειαστεί, πονάω δεν υποκρίνομαι, ματώνω δε φοβάμαι, σηκώνομαι δε με υποστηρίζουν άλλοι, τρέχω πάλι δε θέλει άλλη εξήγηση.

 Σε αυτή την παράσταση ο καθένας θα σου πει διαφορετικό σενάριο. Μασκοφόροι, απρόσωποι, διπρόσωποι, ανδρείκελα, κλώνοι, φαντάσματα, πλάσματα, άνθρωποι κι υπεράνθρωποι. Εσύ όμως, ζεις?

 Δε περιμένω καμία θρησκεία και κανένα τάγμα να ορίσει την μία κάποια ημέρα του τάδε χρόνου ως προφητεία της ημέρας της αμφιβολίας και δυσπιστίας προς τον άνθρωπο και τα δημιουργήματα του. Χαρακτηριστικά, φόβοι, ελπίδες, θρησκείες, έθνη, ηθική, αξίες... μεταξύ άλλων πολλά ακόμα. Όλα χρήζουν κρίσης του δημιουργού τους. Όσο κι ο ίδιος. Ζει όμως?

Παύλος - vlospa kasbe

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου