Ο καλύτερος φίλος του φίλου μου

 Μαθαίνω πως ο σκύλος ενός φίλου μου, ο οποίος φίλος λείπει εκτός Αθηνών, έφυγε απ'το σπίτι των γονιών του!
Το μαθαίνω μέσω διαδικτύου και μάλιστα πως λείπει ήδη τρεις μέρες.
Σε σχόλια γράφει που εθεάθη και πως παρότι πίνει νερό, ΔΕΝ τρώει.
Λουρί, σακουλάκια, λίγη τροφή στις τσέπες και πάμε να βρούμε τον σκύλο του φίλου μου. Ρωτώντας φτάνει κανείς στην πόλη.
Ξεκινώ από όπου διάβασα τελευταία πως τον είδαν.
Ανάληψη.
Ρωτάω πολύ κόσμο.
Άλλοι βοηθούν, άλλοι απλά απαντούν, άλλοι "φοβούνται" μη τους σκοτώσω/ ληστέψω δε ξέρω τι άλλο.
"Πέρασε πριν 2-3 ώρες", "Τον είδα Αγ.Λάζαρο πριν 1 ώρα", "Πριν κανά μισάωρο πρέπει να τον είδα Ταπητουργείο", "Ήταν στο σχολείο της Ανάληψης και μετά είπανε πως πήγε στο πάρκο", "μέχρι πριν λίγη ώρα με μαθητές ήταν" και "Φίλε τον είδα πριν 2 λεπτά στο παλιό Δημαρχείο". Η τελευταία πληροφορία ήταν κι η πιό ζωτική.
Περπατώντας, τρέχοντας, ρωτώντας, φωνάζοντας κι όταν κουράστηκα, ακόμα και με το παπάκι γύρναγα γύρω-γύρω ψάχνοντας τον καλύτερο φίλο του φίλου μου.

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ'ΧΕ ΧΑΣΕΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ?
καταλαβαίνεις τι θα μπορούσε να'χει χάσει ο σκύλος του?

Αν ναι, μη περιμένεις. Όταν κάποιος δικός σου χάσει το σκύλο του ψάξε μαζί του μέχρι να βρεθεί!

Ο σκύλος με ξέρει. Όταν με είδε σταμάτησε δίπλα μου. Ανέβηκε πάνω μου, με μύριζε με έγλειφε και δεν έφευγε από δίπλα μου. Τον άκουγα. Ήθελε να πάει σπίτι του... Αυτό μου είπε. Αυτό έγραφαν τα μάτια του. Αυτό ηχούσε απ'τη φωνούλα του.

Παύλος - vlospa kasbe [γουφ-φούφ(ερ)!]