Ξένε! Μείνε μακριά και κράτα την απόσταση σου, για ασφάλεια. Εδώ κατοικώ εγώ, η μοναξιά κι οι σκέψεις μου. Άπατη σκληρή γη να περπατήσεις. Με μονάχα ένα μονοπάτι. Προς το λιμάνι της ομίχλης δίχως φάρο. Επικίνδυνο πλοίο με άγνωστο προορισμό και σαφέστατο σκοπό. Να σαλπάρει. Να γυρίσει όση πιο πολλή θάλασσα μπορεί. Σου περιγράφω το φόβο σου ξένε? Τα ορμητικά νερά παρασύρουν τους αδύναμους, στον πάτο τους βυθίζουν. Φουρτούνες, καταιγίδες, κακοκαιρίες! Για να φτάσεις κάποτε τα ήρεμα νερά. Αν υπάρχουν, ακόμα πια.
Ξένε! Εδώ θα βρεις μονάχα πειρατές και σκατόκαιρο! Πρόσεξε τον εαυτό σου και τα υπάρχοντα σου! Τι? Θέλεις να πλεύσεις κι εσύ? Μα έχεις ακόμα εαυτό και υπάρχοντα... Πως θα γίνεις μέρος του πληρώματος φάντασμα? Αποχωριστήκαμε εγωισμούς όταν ο στόχος έγινε σαφής και πιο ξεκάθαρος με τη μέρα πιο δύσβατος ο δρόμος της επίτευξης του σκοπού μας.
Ξένε! Για να γίνεις γνώριμος κι οικείος οφείλεις να ξεχάσεις τον εαυτό σου και να θυμάσαι το σκοπό σου. Τι εξυπηρετεί τούτο το ταξίδι. Εξυπηρετεί εσένα κι εσύ με τη σειρά σου όλους μας, όπως σε εξυπηρετούμε όλοι.
Ξένε! Ο προορισμός μας είναι άγνωστος όπως και το τι θα βρούμε και αν θα επιστρέψουμε. Θέλουμε να βρούμε αυτό που ψάχνουν οι άλλοι στη γη, τον ουρανό, τη φωτιά, τον εαυτό τους, το Θεό.
Ξένε θέλεις ακόμα να διαβείς και στη φαμίλια μου να μπεις?
Η θάλασσα είναι οι σκέψεις. Ο καιρός είναι η ψυχολογία. Η γη, ο ουρανός είναι το εξωπραγματικό στήριγμα, το θαύμα που ευελπιστούμε. Το πλοίο είμαστε εμείς οι ναυτικοί του. Τα ορμητικά νερά είναι η μοναξιά. Ο εαυτός μας είναι ο εγωισμός μας κι ο σκοπός μας είναι ο άνθρωπος. Το ταξίδι είναι το κίνητρο μας. Είμαστε εγώ. Και σε ρωτώ. Τι θεωρείς ήρεμα νερά?
Παύλος - vlospa kasbe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου