Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Η κουρδιστή πατάτα


 Κούρδισμα και φύτεμα. Τα όσα χρειάζεται κανείς που θέλει να δημιουργήσει μία στρατιά "ρομπότ" με νοημοσύνη που δε ξεπερνά αυτή της πατάτας.

 Αν και προηγείται το φύτεμα. Σάπιας ιδέας σε νέο/ φρέσκο μυαλό. Κι αργά-αργά, σιγά-σιγά, κούρδισμα, για να κινεί το σώμα και να εξαπλώνεται, η πατάτα. Η ανάγκη για απαντήσεις στα (υπαρξιακά, φιλοσοφικά κι άλλα, πιό χαζά, όπως παραταξιακά πχ) ζητήματα/ ερωτήματα κι η αμφιβολία για το βάθος/ βάρος της προσωπικής απάντησης του καθενός στα ζητήματα αυτά, προετοιμάζει τον αδύναμο στο μυαλό και την καρδιά άνθρωπο, να αναζητά την "Αυθεντία". Αυτόν/η που έχει τις απαντήσεις (του) στα ερωτήματα μας ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΤΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!

 Ο ειδικός. Αυτός ο έξυπνος άνθρωπος που ανοίγει τα μάτια των άλλων. Τα σφραγίζει λέω εγώ, αλλά, θα μου πεις "Και ποιός είσαι εσύ?" κι απ'το να σου πω "vlospa, χάρηκα!" λέω, άστο καλύτερα, δε το λέω. Αυτό το πολυ-εργαλείο φυτέματος και κουρδίσματος που λες. Μόνο εάν δε βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας ιεραρχίας μπορείς να σκεφτείς πως ΊΣΩΣ κι αυτός δεν "φυτεμένος-κουρδισμένος". Που κι αυτό πάλι, ΔΕΝ είναι σίγουρο, λέω..

 Κουρδιστή πατάτα είναι ο κάθε τηλεκατευθυνόμενος. Του φύτεψαν μιά ιδέα, τον κούρδισαν να κάνει ό,τι του υπέδειξαν και τον εξαπέλυσαν να μας τα ζαλίσει. Είτε με την πατάτα του, είτε με τη μεγαλειώδη ζωή του κουρδιστή του. Άβουλα πλάσματα, άκαμπτα ερπετά, σκλάβοι της κρίσης της κοινής γνώμης μα και λογικής (λογική, χαχ!) - που επικρατεί την εκάστοτε εποχή, στην εκάστοτε περιοχή- πάνω στα προσωπικά τους (κι όχι μόνο) ερωτήματα. Πάντοτε μέρος της λύσης κι ΌΧΙ (και) του προβλήματος και πάντοτε απόλυτα μα και άπλυτα σίγουρος γι'αυτό, ε και, κάτι σου βρωμάει και δεν είναι τα πόδια του.

 Και λίγα λόγια για μένα? Τον "αδιόρθωτο" για εκείνους. Κρίμα που κάποιος άλλος όμως πρέπει να τους πεί και να τους δείξει "πως διορθώνομαι", καθώς οι ίδιοι αδυνατούν να το συλλογιστούν σφαιρικά, βαθιά ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΑΞΟΥΝ, οι ίδιοι, μόνοι. Τι να κάνουμε, μερικοί είμαστε σαν τα άγρια άλογα, τρέχουμε, κι άλλοι είσαστε σα τα μουλάρια, χρειαζόσαστε την κλωτσιά, το μαστίγωμα από τον "Ειδικό", που όλως τυχαίως ΣΑΣ ΚΑΒΑΛΑΕΙ, για να (σας πει πως να) κινηθείτε και πότε να το κάνετε. Δε χρειάστηκα καμία ιδεολογία ή παράταξη. Μα ίσως άργησε λίγο η περιέργεια μου..

Παύλος - vlospa kasbe

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Φαντασία και έκφραση - "Τέχνη" κι Αντίληψη


Φαντασία και έκφραση - "Τέχνη κι αντίληψη"



 Γειά. Με λένε Παύλο. Είμαι άνθρωπος. Αυτό, ή μάλλον αυτά, τα 2, για μένα.
Όσων αφορά ό,τι κάνω/ φτιάχνω.
Αναφέροντας τι, θεωρώ πως, είμαι, έχω κάθε δικαίωμα να μου δώσω το δικαίωμα να θεωρώ πως δεν είμαι οτιδήποτε άλλο, πέρα από τα 2 που ανέφερα. Το όνομα μου και το όνομα που έχουμε δώσει στη φυλή μας, το ανθρώπινο γένος.

 Η φαντασία υπάρχει στον καθένα, όσο την τρέφει ή/ κι όσο την καταπιέζει. Τρώω και την ταϊζω. Φτύνω κάθε έκφραση. Ναι φτύνω. Δεν είμαι αυτό που αποκαλούμε καλλιτέχνης. Είπα (/είπαμε, αν συμφωνείς), είμαι άνθρωπος, Παύλος. Φτύνω που λες. Η "τέχνη" είναι φαντασία και έκφραση της. Εγώ απλά έχω μπόλικη φαντασία και διάθεση για έκφραση. Αν είναι κάτι που λείπει, είναι το ταλέντο. Δεν έψαξα για κάποιον δάσκαλο να το βρει σε εμένα, όπου δε το βλέπω, αν υπάρχει (το ταλέντο) για αρχή.

 Δε πλάθω πολύ καιρό. Δε βάφω πολύ καιρό τα όσα πλάθω. Απλά πλάθω και βάφω. Γιατί? Μάλλον γιατί απλά μπορώ. Που οδηγεί? Θα δω στο τέλος. Οι υπόλοιποι, που μπορεί να θέλουν, θα δουν από τώρα. Τι? Ό,τι βλέπω κι εγώ. Ανθρωπόμορφες μορφές. Η μορφή όμως είναι απλά το εξώφυλλο του καθενός βιβλίου. Καλό διάβασμα.

Παύλος - vlospa kasbe

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

33/08/2013


 Όλα κάποια στιγμή τελειώνουν. Η μέρα, ο ήλιος, αυτές οι γραμμές, εμείς οι ίδιοι, τα υπάρχοντα μας, τα όνειρα μας, τα συναισθήματα μας. Όλα. Και φυσικά το σκατοκαίρι. Καλοκαίρι συγνώμη, απλά τι αυτό, τι τα σκατά.. τα ίδια σκατά.

 Σκατά που λες. Φυσικά! Ειδικά αν είσαι από δαύτους που συγκεκριμένα σε αυτή την "σκληρή και δύσκολη εποχή" ΔΕΝ θες να τελειώσει το καλοκαίρι. Οι διακοπές σου, ο ήλιος ο ξυσαρχιδισμός στην πλαζ (ιδιωτική και μη), η απουσία παραγωγικής και δημιουργικής σκέψης, οι αξιολογήσεις που οφείλουμε να κάνουμε όλο τον χρόνο και ΔΕΝ έκανες, ειδικά ΤΩΡΑ (πιά).

 Αλλά μήπως αυτοί είσαστε? Ναι 2ο πληθυντικό, όχι 1ο, ΔΕ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ο ήλιος σου, μεγάλωσα στο χιόνι. Κρύωνα ανάμεσα σε (π)όσους κι ήμουν. Και πάμε πάλι σε εσένα "Ω μετρητή διασκέδασης και υπόδειξης του πως περνάει κανείς το καλοκαίρι". Πάμε γιατί πρέπει να βρούμε σε ποιό νησί κρύβεσαι και να ψάξουμε παρέα, ανίκανε, τους προβληματισμούς που έχωσες βαθιά στον κώλ, στο κεφάλι σου, με συγχωρείς, μυρίζουν το ίδιο, μου φαίνεται.

 Και όντως αυτοί είστε. Η μεγαλύτερη μερίδα αυτής της, πανέμορφης, χώρας που λες διακοπές θέλει. Και μάλιστα χωρίς να σταματήσουν, όταν θα έπρεπε, βάσει των "πρέπει" που ορίζει (αν όχι επιβάλλει) ο εκάστοτε Σαμαράς της χαζοκυβέρνησης. Σου επιβάλλει μνημόνια και θυσίες που, υποτίθεται, ΔΕΝ επέλεξες, εσύ. Τουλάχιστον όχι με τα λόγια σου και ίσως όχι μέχρι τώρα. Αλλά, οι πράξεις σου μαλάκα, γιατί μαλάκας είσαι το'παμε, για μένα, δεν υποδηλώνουν πως αξίζεις διακοπές. Τι πάει να πει γιατι? ΓΙΑΤΙ? Μα γιατί δεν αγωνίστηκες βρε Κορνήλιε! Δε κουράστηκες. Τα ξύνεις στην Αθήνα 9 μήνες και 3 μήνες το σκατοκαίρι θυμάσαι "πως πρέπει να τα ξύσεις κι αλλού, όπως όλοι, για να πάει καλά ο χειμώνας".

 Ο χειμώνας είναι μετά το καλοκαίρι. Σκατοκαίρι, μπερδεύτηκα, πάλι. Ναι, αυτό διαρκεί 6 μήνες, ο χειμώνας 3 κι υπάρχει κι η άνοιξη, όποτε το θυμάστε. Ναι χρειάζονται 3 μήνες αποτοξίνωσης απ'το ελληνικό καλοκαίρι για να ξεκολλήσει ο Έλληνας "καλοκαιριάκιας". Τι? Τα λέω λάθος? Λες? Τότε πες σου (και μου) γιατί βρε γίδι πηδάς το φθινόπωρο και γιατί αρνείσαι να τελειώσει το σκατοκαλοκαίρι σου? Σου και όχι όλων, γκεγκε?? Αυτά για σήμερα.

Καλό ό,τι θες, εγω θα ζήσω λίγο φθινόπωρο

Παύλος - vlospa kasbe