Κρίση ταυτότητας

 Όχι το ποιός είμαι. Πιό συγκεκριμένα μάλιστα : "Γιατί είμαι αυτός που νομίζω?" και ίσως και "Τι με κάνει αυτόν που είμαι?". Αυτά.

 2013, καλά και το 12 και 11 την ίδια σιγουριά θα μπορούσε να έχει κανείς. Ο καθρέφτης, οι άνθρωποι γύρω του, οι αναμνήσεις του και φυσικά τα χαρτιά. Ταυτότητες, διαβατήρια, διπλώματα και λοιπά, πτυχία, διάφορα... Δεν είναι πως θέλω να πω κάτι για τα δέντρα. Θέλω να πω για άλλο ένα τούβλο στον τοίχο που χτίσαμε στα μάτια μας, στους γύρω μας, τη φύση, τον ίδιο μας τον εαυτό.

 Είμαι αυτός που γράφει η ταυτότητα μου με λίγα λόγια. Όχι πως η ταυτότητα με πείθει. Απλά όλα τα προαναφερθέντα κι η ταυτότητα ΔΕΝ με κάνουν να αμφιβάλω. Αυτός/ή/ό ο/το/η (βάφτισε το όπως θες) κόσμος/σύστημα/κοινωνία (δώσε δικό σου όνομα, εντάξει, το ίδιο προϊόν είναι) όμως περνάει μία κρίση και μάλιστα οικονομική, κατά τα λεγόμενα του/της.. Αφού περνάει αυτό εσύ γιατί δε περνάς? Η μάλλον γιατί το προσπερνάς?

- Αν απορείς γιατί μιλάω στο 2ο, δεν είναι τόσο ότι προτιμώ να απευθυνθώ σε εσένα, μα ξέρω πως η οποιαδήποτε ενασχόληση μαζί σου, σε κρατάει παραπάνω "ενδιαφερόμενο". Όπως και εμένα άλλωστε. :) -

 Και τι κάνουμε γι'αυτό? Αυτοκριτική? Όχι. Χτίσιμο, μπετά απο πάνω μέχρι κάτω, κι αν γκρεμιστούν (όχι εκούσια απο εμάς) χτίσιμο ξανά κι απ'την αρχή. Με αυταπάτες? Με "αυτά τα'πες". Ναι, το παρελθόν είναι εδώ να μας διδάσκει. Τι κρίμα που εμείς οι ανυπόμονοι πρέπει να περιμένουμε το μέλλον για να μας τιμωρήσει? Και στο παρόν άτακτοι είμαστε. Η εμφάνιση, το κύρος, το τι θα πει ο άλλος, η κοινωνική θέση, ω μα τι βάσανα.. Αλλά ακόμα κι αυτά τα βάσανα δε μπορούμε να βάλουμε σε σειρά και μας βάζουν αυτά ανά την ιστορία του ανθρώπου προσθέτοντας, φυσικά, περισσότερα βάσανα.

 Κι οποιανού του γκρεμίσουν κανά-2 τοίχους, σπάνια γκρεμίζουμε οι ίδιοι, γρήγορα, να μη ξεχάσουμε να τον δείξουμε με το δάχτυλο, να πούμε το όνομα του χαμηλόφωνα μεταξύ μας και να αισθανθούμε... αυτοί που είμαστε. Χάρτινος γίγαντας, σα τη χάρτινη ταυτότητα. Μπορεί να απεικονίζει ένα χαμογελαστό πρόσωπο. Μπορεί να κρύβει... Μπορεί και όχι όμως.

Παύλος - vlospa (νομίζω, και είμαι καλά. Πάλι νομίζω)