Κόπος και τρόπος. Άλλος ιδρώνει άλλος όχι. Για τους λόγους του(ς). Αλλά εφόσον ο τρόπος επηρεάζει τον κόπο, κι εγώ ορίζω τον τρόπο, μήπως ορίζω και τον κόπο? Δηλαδή πως χαρακτηρίζω αυτό που κάνω με κάποιο Χ/ Ψ τρόπο. Αν το φχαριστιέμαι, αν πιστεύω σε αυτό ή/ και σε μένα, ίσως να μη νιώθω κόπο. Άρα και μάλλον δε θα το βλέπω σαν εργασία, ή δε θα θέλω να το βλέπω σαν εργασία. Ναι, δυστυχώς η λέξη εργασία για μένα είναι συνδεδεμένη και με αμοιβή υλική, άχρηστη, χρήμα κοινώς, αλλά και με έργο που δεν μπορεί να θεωρηθεί απαραίτητο ή χρήσιμο. Ναι, θέλω να μειώσω επαγγέλματα πλαγίως.
Έχω σπουδάσει κι έχω κάνει μερικές "γραφιστικές δουλειές". Επαγγελματίας στα μάτια σου? Συγνώμη, δε κοιτούσα, αρμένιζα το γιαλό. Επαγγελματίας, ένας που εκτελεί ικανοποιητικά το επάγγελμα του, λέω εγώ. Μα είναι έτσι? Επαγγελματίας νιώθεις ή σε βαφτίζουν, επάγγελμα, δηλαδή το κάνεις γιατί είσαι καλός, χρειάζεται, θες, αμείβει, αλλά μπορεί ούτε να το αισθάνεσαι, ούτε να το θες, ούτε να είσαι καλός, ούτε να χρειάζεται να το κάνεις όμως. Άρα κι η λέξη επάγγελμα, σα τη λέξη εργασία, έχουν την ίδια κατάληξη. Τον Καιάδα του νού μου.
Αντίο λοιπόν, κι από άλλους συνανθρώπους μου διαφόρων "επαγγελμάτων". Δε κολλάω στη λέξη, εσύ κολλάς πως κολλάω στη λέξη, τώρα σε πιάνω απ'το χεράκι και πάμε λίγο πιο μπροστά με τα μάτια ανοιχτά. Κολλάω στην πρακτική έννοια που έχουμε αποδεχτεί κι έχουμε δώσει στη λέξη. Στη χρηστική της αξία! gg?
Ποιά λεφτά, ποιά εργασία, ποιός επαγγελματίας? Τι απ'όλα αυτά χρειαζόμαστε έτσι όπως είναι? Κι εντάξει τα γαϊδούρια εμείς, μεγαλώσαμε με αυτό το σκεπτικό πλασαρισμένο, το φάγαμε αμάσητο, είναι λοιπόν αναγκαίο να το πάθουν κι οι επόμενοι?
Αμοιβή, είναι αυτό που δε ζητάς, αυτό που έρχεται όταν έναν συνάνθρωπο σου βοηθάς, η χαρά που παίρνεις όταν κατάματα τον κοιτάς.
Παύλος - vlospa kasbe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου