Μπορώ πολλά πράγματα να κάνω. Μεταξύ αυτών είναι και το ότι μπορώ και να κοιτάζω τα αστέρια. Στολίζουν τον νυχτωμένο ουρανό με τα φωτάκια τους. Μπορώ να τα χαζεύω ώρες ή και να τα κοιτάζω για λίγο μόνο. Μπορώ, και το κάνω, παρομοιάζω τη θέα των αστεριών με τη θέα της Ζωής. Την ζωή των ανθρώπων. Όπως μικρός έβλεπες σχήματα στα αστέρια που κοίταζες, όπως αργότερα μπορούσες να ερμηνεύεις κινήσεις ανθρώπων που τύχαινε ή κι όχι μόνο, να παρακολουθήσεις.
Όπως στους ανθρώπους παρακολουθώ (λέω παρακολουθώ γιατί θέλω να επικεντρωθώ στην όραση, τη θέα, την εικόνα) αυτούς που με ενδιαφέρουν κι αυτούς που δεν με ενδιαφέρουν, δε ξέρω ή και δε θέλω να μάθω, όχι. Έτσι και με τα αστέρια. Παρακολουθώ αυτά τα οποία θέλω (από αυτά που μου δίνεται η δυνατότητα να δω). Ακόμα κι αν ήθελα να τα παρατηρήσω όλα, θα αδυνατούσα να το κάνω.
Μέσα στα αστέρια που παρακολουθώ για ένα διάστημα, τουλάχιστον ένα θα πέσει κι ίσως γεννηθεί κι ένα νέο. Σίγουρα πέφτουν κι αλλού αστέρια και γεννιούνται και νέα, μα, απλά δε θα τα βλέπω. Όπως και με τους ανθρώπους που "παρακολουθώ" στη ζωή μου και κάποιοι φεύγουν, κι έρχονται νέοι, άλλοι.
Είδα ένα αστέρι να πέφτει, ζω ένα θάνατο. Κοιτάζω τον νυχτωμένο ουρανό, μήπως δω ένα αστέρι να γεννιέται, ψάχνω Ζωή.
Παύλος - vlospa kasbe
για όλα τα αστέρια που μου έδειξες παντού
για όσα έχω ακόμα μα δω, για σένα παππού.
(αφιερωμένο στον παππού μου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου