Περί "λόγου"..

 Λόγος. Στις μέρες μας, τις δύσκολες/ εύκολες, ο καθένας μας έχει λόγο να έχει λόγο. Και το αντίστροφο, λόγο να έχει λόγο. Λόγο όπως τον χρησιμοποιώ. Και λόγο που τον χρησιμοποιώ. Σαφής η διαφορά (λόγων) λοιπόν?

 -"Για λέγε.."
-"Σκέφτομαι... Πρέπει να εμφανιστεί ένας κίνδυνος, ένα κοινός εχθρός για όλους, αν όχι αρκετούς (γιά όσους δε θέλουν να παραδεχθούν πως οι ίδιοι κι ο τρόπος σκέψης τους είναι ο ίδιος τους ο εχθρός) για να υπάρξει ενδεχόμενο να ενωθούμε. Φυσικά στο ίδιο παράδειγμα φαίνεται θαυμάσια πόσο χώρια είμαστε. Ο καθένας για τους λόγους του. Χρησιμοποιεί τη σκέψη του, το λόγο του τις πράξεις του. Για τη σταυροφορία (του/ς).

 Ο λόγος. Κι ο λόγος να τον διαδώσουμε. Το νόημα του, νόσημα μας κι οι ίδιοι χαμένοι σε μία ασυναρτησία, ψάχνουμε να βρούμε ουσία. Είναι μαγεία να σου διηγείται κανείς μιά ιστορία, όπως η γιαγιά μικρός σου διάβαζε παραμύθια. Και το παραμύθι είχε πάντοτε ευχάριστο τέλος. "Και έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα...". Άρα όταν κάποιος σε πείθει πως ΕΣΥ γράφεις τώρα την ιστορία, ε, έ, δε θα φανταστείς ένα "ευχάριστο τέλος"? Αυτή η φανταστική (κυριολεκτικά μεταφορική, μεταφορικά κυριολεκτική) αισιοδοξία τρέφει την αλύγιστη σιγουριά, την πεποίθηση του αλάνθαστου, του αλύγιστου, του άκαμπτου. Και μπλοκάρει συνεχώς ένα "πραματάκι", να το πω, την διερώτηση, την πιθανή ΑΥΤΟκριτική. Φαίνεται να το κάνει επιτυχώς.

 Οι λέξεις απαιτούν προσοχή, ειδικά στον ακροατή. Όταν ακούς έναν άνθρωπο παρατήρησε τα λόγια του, τον ίδιο, τις κινήσεις του, τις πράξεις του (παρελθόν, μέλλον, παρόν) αν δεν αντιφάσκουν μεταξύ τους. Όταν ακούς έναν άνθρωπο που δε σταματάει να μιλάει, προφανώς δε θέλει να ακούσει κιόλας, παρά μόνο να ακουστεί.

 Όταν ακούς εμένα να μιλάω πρόσεχε ακόμα πιό πολύ. Μιλάω πολύ, κάνω πολλά λάθη, βιάζομαι, ίσως όχι πολύ, μα σκοντάφτω, περπατάω γρήγορα, μαθαίνω αργά. Προσωπικά? Κοίτα να δεις. Όπως στον γραπτό λόγο μου κάνω λάθη, γιατί να μη κάνω στη ζωή μου? Μικρά, καθημερινά ασυνείδητα,με την πεποίθηση ότι γράφω/ κάνω σωστά, μέχρι να αρχίζω να βάζω σωστά τον τόνο, μέχρι να βρίσκω και πάλι το δρόμο.

Παύλος - vlospa kasbe