Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

Να'χουμε να λέμε (ιστορίες για να κλαίμε)


 Μπλα μπλα. Μπλα μπλα μπλα. Λέξεις, όμορφες, "ακραίες και σοκαριστικές", μοδάτες, αρχαίες, αργκό, ακαταλαβίστικες, ασυναρτησίες. Ο καθείς, το μακρύ του και το κοντό του. Για την ιδέα του και το ιδανικό του. Λόγια περσινά, λόγια σαχλά, χιλιοειπωμένα απλώς παραλλαγμένα.

"Καλά να'μαστε.."


-"Καλά να'μαστε να γινόμαστε χαλιά. Θεωρώντας πως υπάρχει ένα διάλειμμα που ΔΕΝ είμαστε χάλια, δηλαδή ότι κατά κύριο λόγο είμαστε καλά."
-"Ε, δε πρέπει να'στε και πολύ καλά φίλτατε, τέτοιες καταστάσεις επιδιώκετε για να γίνετε πιό χάλια απ'το σήμερα του κόσμου μας, με αφορμή το χάλι του σήμερα του κόσμου μας.

Πολύ μπλα μπλά και λίγες πράξεις. Θεωρία, ανάλυση, παραδείγματα φανταστικά κι ιστορικά. Φήμες, ενδεχόμενα, φαντασία μικρού παιδιού. Αποφασιστηκότητα... νηπίου.

"Οι άνθρωποι του σήμερα"


-"Ε μα δε βλέπεις με τον/την/το/τους/τις/τα μαλάκα/κω/κισμένο/ους/κισμένες/να τι γίνεται?" (και ακολουθεί λεπτομερής αιτιολόγηση, μερικές φορές μέχρι και σε ψυχολογικό επίπεδο)
-"Εμ, σαφώς. Όπως κι εσύ. Θα μείνουμε στην αίσθηση της όρασης όμως, ή θα αρχίσουμε να κάνουμε κάτι για αυτό?

 Κι εδώ μπλα-μπλα. Ψαγμένο μπλα-μπλα. Ορολογίες, κανά παράξενο, ανήκουστο "ιστορικό" όνομα, μεγάλες εξιστορήσεις γεγονότων του κόσμου μας.. ΚΑΙ... Δικαστήριο. Μεταξύ άλλων, μπορούν να σε συλλάβουν, να σε δικάσουν, να σε κρίνουν, να διαλέξουν την ποινή που θα σου επιβληθεί και φυσικά, αν θέλουν ή αν χρήζεις αυτού, να την εκτελέσουν οι ίδιοι, όποια κι αν είναι. Η ζωή μου'χει μάθει "οι άνθρωποι που ασταμάτητα δείχνουν με το δάχτυλο κάποιον άλλο, με το ίδιο σκαλίζουν επίμονα τη μύτη τους, στα κρυφά." Κι αυτό είναι μεγάλη κουβέντα μικρέ.

"Βάλε φωτιά και πάμε, κάπου, να σκάσουμε"


-"Και τι θα κάνουμε? Κάτι πρέπει επιτέλους να γίνει! Για το ένα για το άλλο για το έτσι για το αλλιώς."
-"Καλώς επέστρεψες απ'τη μακρόχρονη σου νάρκη, αγαπητέ μου δεινόσαυρε του καναπέ. Πριν σηκωθείς γοργά, σκέψου τι, πως, και πολλά αλλά, όπως το ότι θα ζαλιστείς εάν σηκωθείς απότομα."

 Αμ εδώ δεν έχει πολύ μπλα-μπλα. Ή όταν έχει, δεν έχει προηγηθεί ιδιαίτερη σκέψη. "Κίνηση ίσον ζωή, άμα κάθομαι πεθαίνω". Βέβαια η δράση για τον καθένα διαφέρει, δράση για κάποιον είναι να κατεβαίνει ένα βουνό, για έναν άλλο να παίζει "πόλεμο μπροστά σε μιά οθόνη".

"..."


-"..."
-"Για εσάς που δε μιλάτε πολύ, δε θα μιλήσω ούτε εγώ. Έχουμε τους ίδιους λόγους. Και ξέρουμε πως έχετε πολλά να πείτε και λόγο που δε τα λέτε.

 Αν θες μίλα μου από μικρό, ίσως αργήσω να σε καταλάβω. Λόγια... Μερικές φορές ακόμα και για να καταλάβεις κάποια λόγια, ίσως είναι καλύτερα να μη τα ακούσεις. Κι ίσως κάποιος το ξέρει ήδη αυτό. Κι ίσως, εσύ όχι.

Τα λόγια όμως παραμένουν λόγια. Αν θέλει κανείς να τα ζυγίσει καλό θα'ταν "να μετρήσει και τις πράξεις" εκείνου που λέει τα λόγια, να δει ότι λόγια και πράξεις δεν αντιφάσκουν.

Παύλος - vlospa kasbe (Λογάς)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου