Σκατά

(Μεθυσμένα Ξωτικά - Σκατά)

 Λουλούδια! Σκατά.. Κολόνιες! Σκατά.. Σοκολάτα! Σκατά.. Ομορφιά? Σκατά...
Σκατά λοιπόν. Είναι γεγονός. Καλό κακό ή άσχημο ευτυχώς ή δυστυχώς, σκατά.

 Κάπου εδώ θα ήθελα να αρχίσω να δημιουργώ ρωγμές στο στερεότυπο του κάθε απόλυτου που έχει την εντύπωση πως "τα σκατά, είναι σκατά". Δεν είναι όλα σκατά φίλε μου, κι αν είναι, δεν είναι όλα το ίδιο. Στον ένα βρωμάει, στον άλλο όχι, σε εκείνον μυρίζουν, σε αυτόν μόνο ο εαυτός του, στον τάδε δε μυρίζει τίποτα (καλά να'μαστε να γινόμαστε... σκατά!) και στον δείνα μυρίζουν όλοι κι όλα. Πιστεύω ότι στην παραπάνω πρόταση ο δείνα, μυρίζει ο ίδιος. Επίσης πιστεύω πως μία φοράδα στο αλώνι χέστηκε, κυριολεκτικά και μεταφορικά, γιά το αν η κουράδα της πέσει πάνω σε ένα λουλούδι.

 Μήπως τα έκανα σκατά? Σκατά τα έκανα, ε? Προσπαθείς ακόμα να σκαρφιστείς "τι σκατά" θέλω να πω, "ποιό σκατά" είναι το νόημα. ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟ(Ι) ΣΚΑΤΑ. Αυτό. Γιατί? Γιατί, καλοκαίρι. Μύγα, μύγες, πολλές μύγες ρε παιδάκι μου. Και σκάνε συνέχεια πάνω μας, οι ριμάδες.. Αναρωτήθηκες ποτέ "που ήταν πριν η μύγα"? Ναι, ναι, ναι... Σιγά, σιγά με αργόσυρτους βασανιστικούς ρυθμούς θυμάσαι.. Οι μύγες γουστάρουν τα σκατά. Σκατά και πάλι λοιπόν.

 Για να μη μιλήσω για λιπάσματα, κοπρολάγνους, σκατά αδέσποτων κι όχι μόνο ζώων που πατάμε, ή εκείνα που μας λούζουν τα περιστέρια. Καλά σκατά λοιπόν..

 Κι ένα παράδειγμα που είναι υποθετικό, άρα και πιθανό, μακάρι όμως όχι αληθινό για μένα να γνωρίσω. Ας το πάρουμε λοιπόν, μεταφορικά! Πως ακόμα και μες τα σκατά μπορείς να βρεις λουλούδια.

Παύλος - vlospa kasbe