Παράξενοι - περιθώριο - παρακμή (ΠΠΠ)*

 Όλοι θυμόμαστε από ένα, τουλάχιστον, ιστορικό παράδειγμα. Παράδειγμα προς μίμηση. Κάποια ιστορική φιγούρα. Και κάποιο παιδικό, λογικά, ζωντανό παράδειγμα. Παράδειγμα προς αποφυγή. Κάποια γραφική φιγούρα. Μίμηση των πολλών, αποφυγή των λίγων.

 "Φάε το φαγητό σου παιδί μου θα καταλήξεις σαν εκείνον" έλεγαν οι μανάδες κι οι πατεράδες. Κι άλλα, "διάβασε να μάθεις γράμματα, μάθε μιά ξένη γλώσσα, άκου τους γονείς σου, μη μιλάς άσχημα στους καθηγητές σου", πολλά, όχι μόνο οι γονείς.

 Μεγαλώνοντας με αυτά τα παραδείγματα προς μίμηση κι αποφυγή χωριστήκαμε. Οι πολλοί, οι φυσιολογικοί, "η ακμή". Οι λίγοι, οι παράξενοι, στο περιθώριο, "η παρακμή". Οι λίγοι για τους πολλούς δεν ήταν παρά ένα καλό παράδειγμα, προς αποφυγή. Μα ένα αναγκαίο για τους πολλούς παράδειγμα. Η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

 Και μεγαλώσαμε κι άλλο και μαζί μας η σύγκριση αυτή. Αποτέλεσμα της? Κάθε απάντηση μας στον ίδιο μας τον εαυτό, κάθε φόρα που σκέφτηκα και σκέφτηκες "Πάλι καλά που δεν είμαι/ έγινα έτσι κι εγώ, σαν κι αυτήν/ον, δεν έφτασα εκεί" Κάθε φορά που χρησιμοποιήσαμε τον παράξενο περιθωριακό παρακμιακό για να αισθανθούμε οι ίδιοι φυσιολογικοί, να θυμηθούμε πως ανήκουμε στους πολλούς.

 "Αυτοί" λοιπόν, από παλιά μέχρι και τώρα ήταν κι είναι λίγοι. Οι άλλοι πολλοί. Ο κόσμος όμως κυριαρχείται από τους πολλούς. Ο κόσμος λοιπόν που'ναι σκατά και κυριαρχείται από τους πολλούς ή οποίοι αποφεύγουν να μοιάσουν ή να υιοθετήσουν κάποιο στοιχείο/ χαρακτηριστικό στους κι απ'τους λίγους "αυτούς" (ΠΠΠ), ναι αυτός ο κόσμος, ο σκατά αυτός κόσμος, πόσο σκατά καθιστά αυτούς? Τον αριθμό τους και την ποιότητα τους? Ίσως... Παράξενα περιθωριακά και παρακμιακά ΠΟΛΥ!

 Αυτοί! Αυτή η ομάδα ήταν και θα'ναι αναγκαία για έναν τέτοιο κόσμο. Αυτοί, που ίσως κανένας ποτέ του να μη τολμήσει να σκεφτεί να πλησιάσει να γνωρίσει το μυαλό τους να κερδίσει μιά θέση στην καρδιά τους, μα που ο οποιοσδήποτε θα απομακρύνει επιδεικνύοντας τα "μειονεκτήματα" του απέναντι στα "προτερήματα" του ιδίου μπροστά στους πολλούς. Για να νιώσει ένας απ'αυτούς. Άδειος, μονάχος με παρέα. Άλλους, ίδιους, άδειους σαν κι αυτόν, τους πολλούς.

Σ.Σ. : (ΠΠΠ)* για να μη το γράφω συνέχεια

Παύλος - vlospa kasbe